Pages

26 February 2010

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၅)

me: ဘာျဖစ္ေနတာမလား

မိုး: ေအးလကြာ
ဘာျဖစ္ေနတာေနမွာ

me: ေအာေအာ........ေအးေလ....ဒါေၾကာင့္ကိုး

မိုး: ငါ ညက ေစာၾကီးအိပ္တာပဲ အိပ္မက္အမက္လြန္ျပီး ေခါင္းေတြမူးေနတယ္
တစ္ညလံုး မက္သဟဲ့
ဘာေတြမွန္းလဲမသိဘူး

me: အဲ

မိုး: သူမ်ားေျပာေတာ့ အိပ္မက္ဆိုတာ ၂ စကၠန္႔ဆိုလား ၂မိနစ္ဆုိလားပဲၾကာတာဆို
ငါတို႔က အၾကာၾကီးလို႔ထင္ေနတာဆို
ငါေတာ့မထင္ပါဘူး

me: မထင္ဘူးဆို နင္ေတာ္တယ္ဟ... အိပ္စက္ျခင္း ၂မ်ိဳးရွိတယ္........

မိုး: ေျပာဟာ
ငါ အလုပ္ လဲ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိလို႔မလုပ္ဘူး

me: ေကာင္းဟ.......ငါလည္းေျပာခ်င္စိတ္ရွိလို့ အလုပ္မလုပ္ေသးဘဲေနလိုက္ဦးမယ္....အိပ္တာ ၂မ်ိဳးရွိသတဲ့၊ စ အိပ္အိပ္္ျခင္းမွာ အဆင့္ ၄ခုရွိတယ္တဲ့

မိုး: ဟင္ မ်ား၏တာ

me: ဘာေတြလည္းေတာ့ ငါလည္းမမွတ္မိေတာ့ပါဘူးေလ
အဟတ္ဟတ္ :P

မိုး: ဟိုက္ေရာ

me: ဟားဟား......ေနာက္တာ.......မွတ္မိသေလာက္ ရႊီးျပမယ္...အဲ...ရွင္းျပမယ္

မိုး: အင္း ရႊင္းပါ

me: စအိပ္ အိပ္ခ်င္း........မေပ်ာ့္တေပ်ာ္...ကတစ္ခု pleasant floating feeling ရွိတယ္
အသံဗလံၾကားရင္နိဳးေသးတယ္

မိုး: အင္း ဟုတ္တယ္
အဲ့ျပီးေတာ့ ေကာ

me: ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္............ဆင္ေအာ္လို့မႏိုးဘူး....အဲဒါက နာရီဝက္အတြင္းမွာ ..ျဖစ္ျပီး...မီးနစ္ ၂၀ေလာက္ပဲၾကာတတ္တယ္...အတိအက်က လူတစ္ေယာက္စီေပၚမွာပဲ...မူတည္တယ္

မိုး: အဲ့ျပီးေတာ့ေကာ

me: ဒီလိုနဲ့ ......... မီးနစ္ ၃၀ေလာက္ၾကာျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ....ဦးေႏွာက္လိွဳင္းေတြလွဳပ္ရွားမွဳနည္းျပီး ဆန့္ထြက္လာၾကသတဲ့။ အိပ္ေနရင္းက ခႏၶာကိုယ္ပူခ်ိန္၊ ဦးေႏွာက္လိွဳင္း၊ ေသြးဖိအား၊ အသက္ရွဴႏွဳန္း၊ ႏွလံုးခုန္ႏွဳန္းေတြ ေျပာင္းေနတယ္ဆိုလား။ အဲဘာပဲေျပာေျပာ ဒီအဆင့္မွာက ေသခ်ာအိပ္သြားျပီေပါ့ဟာ။ ဒီ အဆင့္အားလံုးက NREM (no rapid eye movement) Sleeping မွာပါတာဆိုပဲ။

မိုး: လူလိုေျပာဟာ
ငါက မူးေနပါတယ္ဆို
မ်က္စိလွဳပ္ျပီးအိပ္တာေရာ ရွိတာလား
ဟီ ဟိ
၃ဆင့္ရွိျပီ
အဲ့အထိ အိပ္မက္မမက္ေသးဘူးေပါ့ ဟုတ္လား

me: အဲ..ေအးေအး..... သူမ်ားအိပ္တဲ့အခါ မ်က္လံုးက ပိတ္ထားေပမဲ့ လွဳပ္တုတ္လွဳပ္တုတ္ျဖစ္ေနတာ ျမင္ဖူးတယ္မလား။ အဲဒါ စအိပ္ျပီးတစ္နာရီခြဲအတြင္းမွာေတာ့ REM (rapid eye monement) Sleeping ဆိုတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားျပီတဲ့ဆရာ။ အိပ္မက္ကအဲဒီမွာ မက္တာတဲ့။ REM period တစ္ခုကို တစ္နာရီခြဲေလာက္ၾကာတတ္တယ္တဲ့။ အိပ္မက္မက္ေနရင္ ပိုၾကာတယ္တဲ့။ က်န္တစ္ညလံုးက အဲ့ REM နဲ့ NREM တစ္လွည့္စီျဖစ္ေနတာဆိုပဲ။


မိုး: NREM မွာမ်က္စိမလွဳပ္ေတာ့ဘူးလား
ဘာလွဳပ္လဲ ဟိုကုတ္ဒီကုတ္ ဟိုနွိုက္ဒီႏွိဳက္လား
:P

me: ဟုတ္တယ္....သာမန္အားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ညမွာ အၾကိမ္ ၃၀ ေလာက္ လွဳပ္တယ္တဲ့ဟ....... REM မတိုင္ခင္ေလးမွာ လွဳပ္ၾကတာတဲ့။ တစ္ညမွာ အိပ္မက္မက္တဲ့ REM က ေလးခု သို့မဟုတ္ ငါးခုေတာင္ ရွိတတ္တယ္လို့ သူေတသနက ဆိုထားတယ္။ နင္ ေလး၊ ငါးခါမမက္တာ ကံေကာင္းလို့မွတ္။

မိုး: အဲ့ အိပ္မက္ဆိုတဲ့ေကာင္က ဘယ္က လာခဲ့တာလဲဟင္ ငါ့ေခါင္းတညလံုးမနားရဘူး အလုပ္လုပ္ေနရတယ္

me: ညဥ့္နက္ေလ........မိုးလင္းခါနီးေလ... အိပ္မက္ေတြကလည္း serious ျဖစ္ေလပဲ လို့ဆိုတယ္၊ အိပ္မက္ဆိုးေတြကို မိုးလင္းခါနီးမက္တာမ်ားတယ္တဲ့ေလ။
ေအး..........သူတို့ေျပာတာေတာ့ နင့္ရဲ့ စိတ္အစဥ္မွာ ဒီဇိုင္းေပါင္းစံုနဲ့ ကိန္းေနၾကတာ ဆိုပဲ
အိပ္ေတာ့မွ........ အဲဒီအေတြးေတြက အိပ္မက္အျဖစ္ ပီျပင္စြာပံုေပၚလာၾကတယ္တဲ့ ...ေန့လည္ေန့ခင္းမွာေတာ့ ပီျပင္တဲ့ အေတြးျဖစ္လာေလာက္ေအာင္ အားမေကာင္းဘူးတဲ့

မိုး: မမက္ေအာင္လုပ္လို႔မရဘူးလား
ငါ ဒီတေလာ ေရေတြခ်ည္းမက္ေနတယ္ .. မေန႔ေရွ႔ညက ငါ လွိဳင္းစီးေနတယ္ ..မေန႔ညက ငါ သၾကၤန္က်ေနတယ္ ေရေတြပဲပတ္ေလာင္းေနတယ္ သူမ်ားကိုေလာင္းတာမဟုတ္ဘူး ငါ့သူငါ အိကၤ ်ီ ၀တ္ရက္ၾကီးနဲ႔ ဆပ္ျပာေတြတိုက္ျပီး ေရေလာင္းေနတာ

me: တခ်ို ့ sleep-walking တို့ဘာတို့ ကကုထံုးရွိတယ္ထင္တယ္၊ တစ္ခ်ိဳ ့လူေတြဟာ အိပ္မက္ကို controll လုပ္နိဳင္ၾကတယ္တဲ့........အဲဒါမ်ိဳးကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း......က်န္းမာေရးေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္၊ စိတ္အားေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ရတယ္

မိုး: ဘယ္လိုလုပ္ရမွာတုန္း
ကြန္ထရိုးလုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာက ဘာကိုကြန္ထရိုးႏိုင္တာလဲဟ

me: ဖတ္ဖူးတဲ့ အထဲမွာေတာ့ အဲေလာက္ပဲေရးထားတာ.........ငါ့အေတြ ့အၾကံဳအရဆို ၂ ပိုင္းရွိသဟ ....

မိုး: ေျပာဟ

me: တစ္ပိုင္းက မက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ကို ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ဇာတ္သိမ္းပိုင္းေလးျဖစ္ခိုင္းလိုက္တာ.......တစ္ခါတစ္ခါ အိပ္မက္ဆိုးမက္ရင္လည္း....... ေအာ...ဒါအိပ္မက္ပဲလို့ အိပ္မက္ထဲမွာပဲ သိျပီး...ဇာတ္လမ္းကို လိုသလိုေျပာင္းျပစ္လိုက္တာ မ်ိဳးပဲ....
ေနာက္တစ္ပိုင္းက လံုးဝအိပ္မက္ မမက္ေအာင္လုပ္တဲ့နည္းပဲ

မိုး: အင္း နွစ္ခုလံုးေျပာျပ
ငါ လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ နင္ထင္ရင္
ဟဲ ဟဲ ဟဲ
ငါ အိပ္မက္ မမက္ခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပဲ
ေကာင္းတာေရာ မေကာင္းတာေရာ ငါ မမက္ခ်င္ေတာ့ဘူး အိပ္မက္မက္ရတာ ငါသိပ္စိတ္ညစ္တယ္

me: အင္........လူတိုင္းလုပ္နိဳင္ပါ့။ ပထမနည္းက ငါေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း က်န္းမာရမယ္....စိတ္က အင္အားရွိရမယ္။ စိတ္အင္အားဆိုတာက ... စိတ္ဟာ...သီလစင္ၾကယ္ရင္၊ မဟုတ္တာေတြ၊ ကိုယ္မၾကည္ညိဳနိဳင္တာေတြ ကိုမလုပ္ထားမိရင္၊ ဘာဝနာတရားတစ္ခုခုေၾကာင့္ သို့မဟုတ္.......ေကာင္းမွဳကုသိုလ္ေတြေၾကာင့္ ခန့္က်န္းတဲ့ အေနအထားမ်ိဳးကို ဆိုလိုတယ္

မိုး: ငါက ငါမၾကည္ညိုႏိုင္တာေတြ ငါလုပ္ထားတာ အမ်ားၾကီးနဲ႔တူတယ္ဟ
:P

me: ငါက ရည္ရြယ္ျပီးေလ့က်င့္တာမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ လုပ္နည္းကို ငါမသိဘူး.........ဒါေပမယ့္ ငါ ဆယ္တန္းေလာက္က...အိပ္မက္ေတြကို စိတ္ဝင္စားလို့ မွတ္စုနဲ့ အိပ္မက္ဒိုင္ယာရီ ေရးျပီးေတာ့ စမ္းၾကည့္ဖူးေသးတယ္... ေတာ္ေတာ္စိတ္ဝင္စား ဖို့ေကာင္းတာေတြရွိသဟ... ေနာက္မွေျပာျပမယ္..... အင္း..ဟုတ္တယ္... လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အခ်ိန္အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မၾကည္ညိဳတတ္ၾကဘူး... ဒါေပမယ့္လို့ ...အေတာ္အတန္ စိတ္ခန့္က်န္းၾကည္ညိဳတဲ့ အေနအထားကေတာ့ ရွိတတ္တာမ်ားပါတယ္။ ငါ အိပ္မက္မက္လို့ ငါ့စိတ္ၾကိဳက္ ဇာတ္သိမ္းလိုက္တဲ့၊ ဇာတ္လမ္းေျပာင္းလိုက္တဲ့...အခါမ်ိဳးေတြဟာ... ခုနေျပာတဲ့ စိတ္အေနအထားရွိေနတဲ့ အခါမ်ိဳးေတြပဲ ဆိုတာ ငါသတိျပဳမိတယ္...........

မိုး: အင္း ... စိတ္က်န္းမာရင္ ကိုယ့္သူကိုယ္ၾကည္ညိုလို႔ရတယ္ ဟုတ္စ

me: သိပ္ဟုတ္.. ခုေနာက္ပိုင္း အိပ္မက္ဆိုးေတြဆိုတာ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတာေတာင္ မမက္ေတာ့ဘူး... စိတ္ကို ျပင္ပက အင္အားတစ္ခုခု ေႏွာက္ယွက္ခံရမွ မက္တာမ်ိဳးပဲ.... မစုနဲ့ ေနတုန္းက အိပ္မက္ဆိုး ၃ ညဆက္တိုက္မက္တယ္ေလ... အဲမတိုင္ခင္က အိပ္မက္ဆိုးမမက္တာ ၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီ ၃ ညဆက္တိုက္မွာက ငါမသိဘဲရြာမွာ ငါ့အဖိုး ဆံုးသြားတာကိုးေလ....

မိုး: ဟုတ္ျပီ ဒါဆို ငါ့စိတ္က်န္းမာေအာင္ အျပင္က အင္အားအတိုက္မခံရေအာင္ ငါဘာလုပ္ရမလဲေျပာေတာ့

me: အင္း........  နင္ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာေတာ့ ငါမသိဘူးေလ..... ငါကေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးကတည္းက... တရားစခန္း ႏွစ္တိုင္းအဝင္မွာ ...  သမထ၊ ဝိပႆနာေတြ ေလ့က်င့္ဖူးတယ္....  စိတၱာႏုပႆနာ ဆိုတာ ကိုယ့္စိတ္ကို သတိထားျပီး သိနားလည္ေအာင္လုပ္ရတဲ့ ဝိပႆနာကမၼဌာန္းပဲ..... တရားစခန္းမွာက ဘာလုပ္လုပ္သတိရွိ ေအာင္ၾကိဳးစားေနရတာ... ႏိုးခ်ိန္က စျပီး... အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အထိပဲ...... ေနာက္ျပီး ေဒၚသူဇာ က သူနဲ့အိပ္တဲ့အခါတိုင္း... ငါ့ကို
အာနာပါန ကမၼဌာန္း သင္ေပးျပီးအဲဒါနဲ့ အိပ္ခိုင္းတာေလ..တစ္ကိုယ္လံုးက အေၾကာေတြေလွ်ာ့ရတာ အရင္ ...စိတ္နဲ့ေပါ့ ေခါင္းကေနေျခဖ်ားထိပဲ...ေျပာေသးတာ ... အားလံုးေလွ်ာ့ျပီးသြားရင္... နဖူးေၾကာေလးက်န္ေနတတ္တယ္.. တင္းေနတတ္ေသးတယ္..  အဲဒါေလးကိုရေအာင္ေျဖတဲ့... အဲဒီတုန္းက အဲဒါကို ငါမသိဘူး... သူက စိန္ေတြေရြးရလြန္းလို့ နဖူးေၾကာက်န္မွာေပါ့ဟ.... ငါကအဲဒီတုန္းက ဘာက်န္မွာလဲ...  ခုေတာ့ COMPUTER ၾကည့္ရလြန္းလို့ ငါလည္း တစ္ကိုယ္လံုးက အေၾကာေတြ စိတ္နဲ့ ေလွ်ာ့တဲ့အခါ နဖူးေၾကာက်န္ေနေတာ့တာပဲ...ျပီးရင္ ႏွာသီးဖ်ားမွာ သတိကပ္ထားျပီး.. အသက္ရွဴတဲ့အခါ ေလဝင္၊ ေလထြက္ေတာ့ ထိထိသြားတာေလးကိုပဲ သတိကပ္ျပီး အိပ္ခိုင္းတာ၊ အင္မတန္ဇိမ္ရွိတယ္ ဆရာ၊ ျပီးသူကေျပာေသးတာ...အိပ္ေပ်ာ္သြားလည္းပဲ...အက်ိဳးေက်းဇူးက တစ္ညလံုးတရားမွတ္ေနတာနဲ့ တူတယ္တဲ့။ အဲလိုမ်ိဳး...အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အခါေတြမွာ အိပ္မက္လံုးလံုးဝဝ မမက္ဘူး။

မိုး: နင္က နင္မသိဘူးေျပာျပီး ငါ့ကို အေသးစိပ္သိေအာင္လုပ္ေနတယ္...
နင့္အၾကံ ငါမသိရင္ခက္မယ္ ဟင္း ဟင္း ဟင္း .. ေအးပါ ငါစမ္းၾကည့္မယ္ စစခ်င္းေတာ့ မရမွာေသခ်ာတယ္ ငါတရားစခန္း၀င္လဲ အက်င့္မရွိေတာ့ ၄၊ ၅ ရက္ေလာက္ေနမွ စိတ္က စျငိမ္တာဟ

me: ဟီး........ ငါအဲလို.. တရားစခန္းေတြဝင္ျပီး........ အဲ...ဟာေတြေလွ်ာက္က်င့္ၾကည့္တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂေယာက္ဂယက္အိပ္မက္မက္တယ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ပဲ။ ျပီးတခ်ိဳ ့ကိစၥေတြဆို တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ အိပ္မက္ေတြၾကိဳမက္ျပီး ငါသိ၊ သိေနတတ္တာေတြေတာင္ ရွိတယ္။ ငါကရက္စြဲနဲ့ မွတ္စုေတြေရးထားတာေလ။ အိပ္မက္က အရမ္းစိတ္ဝင္စားဖို့ေကာင္းတာဟေနာ္။

မိုး: နင္ေျပာတာ ဟုတ္မွာ ငါ ခုမွစဥ္းစားမိတယ္ မေန႔...ေရွ႔ညက ဆူနာမီေၾကာင့္သေဘာၤေမွာက္တဲ့ကား ငါၾကည့္မိတယ္ေလ

me: အဲ..................

မိုး: ၾကည့္တယ္ဆိုတာ ၅ မိနစ္ေတာင္မျပည့္ပါဘူးဟာ
အျပင္သြားစရာရွိလို႔ ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္ရံုေလး
အဲ့ဒါ ညေရာက္တာနဲ႔ ငါလွိဳင္းစီးေနေတာ့တာပဲ
ေဟး ေဟး

me: အေဟးေဟး.........East Coast မသြားဘဲ လွဳိင္းစီးရတာမ်ား..... နာအံ့ထင္ေနေသးတယ္........... ေနာက္ပိုင္း စိတ္ကိုနိဳင္နင္းတဲ့ အခါ အနိဌာရုံ အာရုံဆိုးျမင္ရင္လည္း စိတ္က မလွဳပ္သြားဘူး....... သံေဝဂ ညဏ္ေတြပဲ တိုးတိုးလာတတ္တယ္... ကံေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္လာေတာ့ မခံသာတာမရွိဘူး..... အဲဒီလိုစိတ္မ်ိဳးက စိုးရိမ္ေၾကာက္လန့္မွဳ ေတြကေန ေဝးတယ္ေပါ့ဟာ...အဲ..ျငိမ္တယ္၊ ခန့္တယ္ေျပာရမလား

မိုး: အင္း ဟုတ္ျပီ ဟုတ္ျပီ

me: အက်င့္ရွိေတာ့ အသင့္ပဲဆိုတာျဖစ္လာတာ........ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသင့္ျဖစ္ေနမွန္းေတာင္ ကိုယ္ဟာကိုယ္မသိလိုက္ဘူး.........အေရးၾကံဳေတာ့ သက္လံုေကာင္းေနတာေတြ ့ရတတ္တယ္...
ဓမၼံသရဏံ ဆိုတာအဲဒါဟ။ တရားကို ကိုးကြယ္တယ္၊ အားကိုးတယ္ဆိုတာဟာ တရားရွိေနတဲ့၊ တရားကိန္းေနတဲ့ စိတ္က အားကိုးရတာကိုေျပာတာ။

မိုး: အင္း သေဘာေတာင္က်လာျပီ အသင့္ျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလးကို

me: တရားဆိုတာ ဘာၾကီးမွ မဟုတ္ဘူး.......... မဂ္(၄)ပါး၊ဖိုလ္(၄)ပါးနဲ့ နိဗၺာန္ဆိုတာ အမွန္အတိုင္းသိနားလည္သြားတဲ့ စိတ္အေျခအေနကိုေျပာတာ၊ တုန္လွဳပ္မွဳေတြ ကင္းတဲ့ အျမင့္မားဆံုးအစင္ၾကယ္ဆံုးစိတ္အေျခအေနပဲ......ပရိယတ္ဆိုတာကလည္း ခုေနာင္အျမဲခ်မ္းသာဖို့အတြက္ နည္းလမ္းျဖစ္တဲ့ ဒါနသီလဘာဝနာ က်င့္ဖြယ္ရာတရားေတြကို ညႊန္ျပထားတာ
ၾကားနာရုံပင္ အပူစင္၊ က်င့္လ်င္ဒိဌ ခ်မ္းသာရတဲ့
စိတ္အဆင့္အတန္း ျမင့္ျမတ္ရင့္က်က္လာေအာင္...သိစရာေတြ၊ က်င့္စရာေတြကို ဘုရားရွင္လမ္းညႊန္ထားေပးတာ....... အဆံုးနိဗၺာန္ေရာက္နိဳင္တဲ့ အထိ ျပည့္ျပည့္စံုစံုပဲ...

မိုး: ၾကားနာရံုပင္ အပူစင္ တဲ့
အစစ္ပဲ

me: သာဓုသာဓုသာဓု
:) ၾကားနာျပီး...သေလာက္လည္း ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံနိဳင္ပါေစေသာ္

မိုး: သာဓု သာဓု သာဓု ပါ

23 February 2010

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၄)

မိုး: မမင္း

me: အင္း

မိုး: ဗုဒၶဘာသာ နဲ႔ မူစလင္နဲ႔ တိုက္ခုိက္ေနတဲ့ ဘေလာ့ခ္ ဟာေလ
သိလား
အားၾကီးဆိုးတယ္ေလ
မေန႔ကမွမိုးသိျပီး ဖတ္မိတာ
:(

me: အင္း...ငါသိတာေတာ့ၾကာလွျပီပဲ...နင္တို့ကိုမေျပာတာ...ဘယ္သူ့ကိုမွလဲ မေျပာတာပါ...ငါ သိသိခ်င္းတစ္ခါပဲ..နည္းနည္းဝင္ဖတ္တယ္ comment ေရးတယ္... ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ...အဲဒီေနာက္ ဘယ္သူ့ဆီက ဘယ္ေလာက္လာလာ လံုးဝ အဲဒီ web-site ကိုမဝင္ေတာ့ဘူး
Google ကေန တိုင္တာေတာ့ တိုင္လိုက္ျပီးပါျပီ

မိုး: ႏွင္းမကေျပာတယ္ အဲ့ဒါ နအဖက လုပ္တာတဲ့
အာရံုေျပာင္းတာဆိုပဲ

me: ဟိဟိ ငါ့လိုလူေတြခ်ည္းဆို သူတို့မေအာင္ျမင္ဘူး
ငါ့စိတ္ထဲ ဘယ္လိုမွ သိပ္ေထြေထြထူးထူးမရွိ

မိုး: လူတိုင္းက နင့္လိုဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲဟ

me: ငါတို့ဘုရားရွင္ ကိုယ္တိုင္ လက္ညိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးျပီး အပုဒ္ ၆၀ ေလာက္ဆဲတဲ့ ဘာဇဒြာရဆိုတဲ့ ပုဏၰားကို
အဲအဲ...နာမည္က ေျပာင္းျပန္ရိုက္မိတယ္..ဘာရဒြာဇ...ပါ


6 minutes

7:53 PM မိုး: ပုဏၰား ကို
တန္းလန္းၾကီး

me: ေအေအ...ဟိုမွာ စကားလာေျပာေနလို့ပါဟ

မိုး: မအားရင္လဲ ေနပါဟာ ငါလဲ အလုပ္မ်ားတယ္ အရမ္း
me: ပုဏၰားကို............အမ္......ေအးေအး
ဟားဟား
ငါက အားေနတာ..... ငါ့ဟာငါ ရိုက္ထည့္ထားမယ္ေလ နင္အားေတာ့ဖတ္ေပါ့
ဂါထာ ၆၀ နဲ့ လာျပီးစြတ္စြဲဆဲေရးတဲ့ ထိုသေကာင့္သား ေမာင္ပုဏၰားကို .. အဲေမာင္ပုဏၰားေတာ့မဟုတ္ဘူးဟ သူက သူေဌးၾကီး... တိထၳိေတြကိုကိုးကြယ္တာတဲ့ ခက္တာက သူ့မိန္းမက ဗုဒၶဘာသာ........ အားတိုင္း ဘုရားရွင္ရဲ့ေက်းဇူးကိုသတိရေနတတ္တဲ့သူဆိုပဲ... ထစ္ခနဲရွိ နေမာတႆ ဆိုျပီး လက္အုပ္ထ ထခ်ီျပီး ရွိခိုးတတ္တာတဲ့... အဲပုဏၰားက သူ့တိတၳိေတြကို အၾကီးအက်ယ္ အလွဴေပးထမင္းေကြ်းေတာ့မယ့္အခါ မိန္းမကိုမွာတယ္တဲ့ .. သူ့ဆရာၾကီးေတြေရွ့မွာေတာ့ ဘုရားထ မရွိခိုးပါနဲ့ေပါ့....
8:01 PM အဲလိုနဲ့ အဲမိန္းမက အဲ့ဒီအခ်ိန္ေကာင္းၾကီးမွာ အဲဒီလူၾကီးေတြစားေသာက္ေနတုန္း ဆိုပါေတာ့ ေဝယ်ာဝစၥေတြလုပ္ရင္းက ဟပ္ခ်ိဳးေခ်မိေတာ့ နေမာတႆ ထလုပ္ပါေလေရာ...အက်င့္ကိုပါေနတာ၊ အဲဒီမွာတင္ ဟိုဆရာၾကီးေတြက စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ့ ေျပာဆိုလုပ္ျပီး ထျပန္သြားၾကဆိုပဲ
8:02 PM အဲမွာ မိန္းမေၾကာက္တာလား၊ ခ်စ္တာလားမသိတဲ့ အဲလူၾကီးက မိန္းမကိုမဆူဘဲနဲ့ ဘုရားဆီသြားဆဲေတာ့တာဆိုပဲ

8:03 PM မိုး: :P
ငါ ဖတ္ေနတယ္ေနာ္

me: ဘုရားက သူဟာသူေျပာခ်င္ရာေတြေျပာ၊ ဆဲခ်င္ရာေတြဆဲ(အဲဒီဘေလာ့လို အူေၾကာင္ေၾကာင္ အသလြတ္ေတြေနမွာေပါ့ဟာ) ဂါထာ ၆၀ ေတာင္ဆိုလား... ဆဲလို့ျပီးတဲ့ထိ တည္ၾကည္ျငိမ္သက္စြာနဲ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၾကည့္ေနျပီးေတာ့မွ...
ဘာရဒြာဇ.......သင့္အိမ္ကို လက္ေဆာင္ပဏာေတြနဲ့ ဧည့္သယ္ေတြဘာေတြ လာတတ္သလား...လို့ေအးေအးေဆးေဆး ေမးတာတဲ့....
ပုဏၰားက ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နဲ့ ဆဲဆဲသမွ်လံုးဝ စိတ္ဆိုးဟန္မျပတဲ့ ဘုရားရွင္ကို အံ့ၾသစိတ္နဲ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္လည္း ျဖစ္ေနဟန္တူပါရဲ့....လာဖူးတာေပါ့ဟ လို့ေျဖသတဲ့
ဘုရားက ဆက္ေမးတယ္... သူတို့ယူလာေပးတဲ့လက္ေဆာင္ေတြကို သင္က လက္မခံဘူး သူတို့ဘာလုပ္သလဲ...ေပါ့
သူတို့ပစၥည္းေတြပဲဟာ...သူတို့ျပန္ယူသြားရတာေပါ့ လို့ ကိုကိုပုဏၰားက ဆတ္ေတာက္ေတာက္၊ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ ျပန္ေျပာတာေပါ့

မိုး: :D

me: အဲဒီေတာ့မွ ဘုရားရွင္က ေကာင္းပါျပီ...ဘာရဒြာဇ... ထိုနည္းတူစြာပါပဲ... အခုသင္ဆဲေရးပုတ္ခတ္သမွ်ေတြကို ငါဘုရား လက္မခံပါဘူး ...
ဒါေတြဟာ...သင့္ဥစၥာ အကုသိုလ္အမွဳေတြေတြသာျဖစ္ပါတယ္...လို့ ေမတၱာဓာတ္ေတြအျပည့္၊ မဟာဂရုဏာေတာ္အျပည့္နဲ့ေျပာတာ ဆရာ...
ငါနိဳင္ပဟ ႏွိပ္ထည့္လိုက္မယ္..ဒင္း ...ဆိုတဲ့စိတ္နဲ့ ေျပာတာလံုးဝမဟုတ္ဘူး

5 minutes

me: ဒီလို ဓာတ္ေကာင္းေတြက အင္မတန္ၾကမ္းတမ္းပူေလာင္ေနတဲ့ ဘာရဒြာဇရဲ့ ရင္ဘတ္ထဲ ေသခ်ာကူးစက္ထြင္းေဖာက္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ (ေအးရာက ေအးတာသိပ္ မသိသာေပမယ့္၊ ပူရာကေအးတာ သိပ္သိသာတယ္) ...ဘာရဒြာဇကလည္း သူ့အကုသိုလ္ဥစၥာထုပ္ကို အိမ္ျပန္မသယ္သြားပါဘူး...အဲဒီေနရာမွာတင္ ေခ်ဖ်က္ဖို့ၾကိဳးစားတာပါပဲ... ညဏ္ၾကီးတဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေပကိုး...တစ္ခါတစ္ခါ ပါရမီအရင့္အမာၾကီးေတြလည္း...အဲဒီလို မ်က္စိလည္ လမ္းမွားတတ္သဟ
ဘယ္လိုလူမ်ိဳးကိုမွ အထင္ေသးလို့ မရသလို၊ မျပစ္မွာမေစာ္ကားသင့္တာ ကို သတိခ်ပ္ေတာ္မူပါ ခ်စ္ႏွမ
အဲဒီ ဝက္ဆိုက္ကို တကယ့္မြတ္ဆလင္ ကုလားက လုပ္တာဆိုလည္း ဒီကုလား သူ့ဥစၥာ သူထုပ္ေနတာသာျဖစ္ပါေၾကာင္း၊ နိဳင္ငံေရးကိစၥဆိုရင္လည္း သူေတာ္ေကာင္း မျဖစ္ရွာၾကေသးေသာ ထိုထိုိုပုဂိၢဳလ္ၾကီးမ်ားသည္လည္း ဘယ္ႏွကမၻာမွန္းမသိ...အဝီစိမွာက်က္ျပီးရင္ေတာ့ ဘုရားေလာင္းေတြလား၊ ပေစၥက ဗုဒၶါေတြလားမသိနိဳင္ေၾကာင္းပါ
ငါကေတာ့ အကုသိုလ္မတက္ပါ... ဘုရားသမီးမို့ သူေပးတာ ငါမယူဘူးေလ... ငါေရးလိုက္တဲ့ ကြန္မန့္က

ျပစ္မရွိျပစ္ရွာ
လမင္းကိုေခြးေဟာင္လို့
ေရႊလေရာင္ ေျပာင္မပ်က္တယ္
လင္းလ်က္ပင္သာ
ျမေရႊဂူပတၱျမားကိုလ
ဝက္မ်ားက ညဴစူစြာ
ရႊံညြံလူးတိုက္နဲ
(နဲ=နည္းတူ)
ပြတ္ေလေလ
ေရႊဂူမွာ အေရာင္ထြက္တယ္..
ေရွးကထက္ကဲ...

ဒါပဲ...ဘယ္ႏွတန္းကလားမသိ ေအာ္က်က္ထားတဲ့ ကဗ်ာ ...ဘယ္သူေရးတာမွန္းမသိ...ေခါင္းစဥ္လည္း မမွတ္မိ... "ပတၱျမားေရႊဂူ" လို့ထင္တာပဲေလ။ အဲ... ငါ့ Comment ကိုေတာ့ သူကခ်က္ခ်င္းဖ်က္သဟ။

မိုး: မိုးတို့ဘုရားက ေတာ္လိုက္တာေနာ္

me: ငါတို့ဘုရား ေတာ္တာေတြ ေျပာလို့ကုန္မွာေတာင္မဟုတ္ဘူး...ေရသည္ျပဇာတ္မွာၾကည့္၊ ေခါင္းျဖတ္ျပီးနန္းလုမယ့္ေကာင္ကိုေနာ္ ေပးတယ္ဆရာ လက္ေအာက္ငယ္သားအျဖစ္ေတာင္ ေနရဲပါေသးတယ္တဲ့။ ဆဒၵန္ဆင္မင္းဝတၳဳမွာၾကည့္ အစြယ္ျဖတ္အေသသတ္တဲ့ မုဆိုးကို အျပန္လမ္းမွာ ပရိတ္ပန္းေတာင္မန္းေပးလိုက္ေသးတာ။ အေလာင္းေတာ္ဘဝကတည္း ၾကည္ညိဳစရာ။ ကိေလသာကုန္းခမ္းတဲ့ သဗၺညဳတညဏ္ေတာ္ရွင္ျဖစ္ျပီးမွေတာ့ ငါ့ညဏ္ေလးတစ္ထြာတစ္မိုက္နဲ့ ဘယ္လိုေတာ္တယ္ေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့့ဘူးေဟ့ေကာင္။ ေနာက္ ဘာရဒြာဇက ရဟန္းျပဳျပီး ရဟႏၱာျဖစ္သြားတာေနာ္... အဲဒါ ပဌာန္းမွာရွိတယ္... ပုရိမာပုရိမာ(ေရွးေရွးအဖို့ျဖစ္ေသာ) အကုသလာဓမၼာ(အကုသိုလ္တရားသည္) ပစၥိမာနံပစၥိမာနံ(ေနာက္ေနာက္အဖို့မွာ) ကုသလာနံဥမၼာနံ (သုသိုလ္တရားေတြအျဖစ္) ေကသဥ္စိ (တစ္ခါတစ္ရံ) ဥပနိသယပစၥေယနပစၥေယာ(အားၾကီးေသာအေထာက္အပ့ံျဖစ္တတ္ပါတယ္) ဆိုတာ...ေတာ္ျပီဟာ.. ေျပာေနတာေတြက အစီအစဥ္တက်ကိုမရွိဘူး...ငါ ေန့ခင္းစာသြားစားေတာ့မယ္ မနက္က ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ပဲ ေသာက္ခဲ့ရတာ

20 February 2010

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၃)

မိုး: အိမ္ေျပာင္းရတာ အဆင္ေျပပါ၏ေလာ ..
အိ္မ္အသစ္လိပ္စာေလး လုပ္ပါဦး
:D
ဟာ
အဲ့ေလာက္ၾကာၾကီး တိုက္္ပ္ရသလား
:(

me: ေျပမွေျပ၊ မေန့ကအိမ္ေျပာင္းျပီးတာနဲ့ ဘုန္းဘုန္းတရားပြဲကို ဆက္သြားတာနီးနီးေလးဆရာ၊ အဲဒါစိတ္ခ်မ္းသာတယ္ ဘုန္းဘုန္းလာရင္ အဲ့ေက်ာင္းမွာေဟာေနက်။... အဲ...အိမ္ကို ပစၥည္းေတြသြားပို့ျပီးပံုထားခဲ့တာေလ.. ဟီး။ ၁ ရက္ေန့မွ ရုံးဆင္းရင္ လက္ရွိသံုးေနတာေတြ ေကာက္ထည့္ျပီး လူကအျပီးေျပာင္းမွာ.... နင္ပဲ ...ေျပာစရာကုန္မွ enter ေခါက္ခိုင္းတာပဲဟာ၊ ၾကာမွာေပါ့

မိုး: အင္ .. သိဘူးေလ ငါက နင္ လိပ္စာ အသစ္ ရိုက္ေပးေနတယ္မွတ္ေနတာကိုးး

me: Blk 643, Ang Mo Kio Ave 5,
#09-3009 (S) 560643

မိုး: မစုကက်န္ခဲ့တာေပါ့ သနားပါတယ္ သူလဲ နင့္ကုိေတာ္ေတာ္ခ်စ္ၾကီး

me: ငါလည္းခ်စ္တာပဲ..........စိတ္လည္းမေကာင္းပါဘူးဟာ...
မမိုတို့၊ မပိုက္တို့ကလည္း အရမ္းေကာင္းတာ...
ဟိုကေလးသူငယ္မေလးကိုလည္း လြမ္းေနရေတာ့မွာ...
ငါက ေငြမ်က္ႏွာပဲၾကည့္လိုက္တာ

မိုး: တိန္
၆ေကာင္မ ၇ေကာင္မ ၈ေကာင္မၾကီး
နင္ ေတာ္ေတာ္ ပဲ ေငြစကားေျပာေနပါလား
အ့ံပါရဲ့ေတာ္
:P

me: ေအးေလ..........ဒီတစ္ေခါက္ အဖြားေနမေကာင္းလို့ အဖြားအတြက္ အလွဴလုပ္ေပးခ်င္လို့ ရြာျပန္သြားတာေလ...... ငါတို့ရြာက ကိုင္းလုပ္ၾကတယ္...ခုလိုမိုးတြင္းဆို ေရေတြလွ်ံျပီး...တံငါအလုပ္ကလြဲျပီး ဘာအလုပ္မွမရွိဘူး။ ကိုင္းအလုပ္ဆို မနက္ေလးနာရီကေနညေန၆နာရီထိ ေပါင္းသင္ရ၊ ကိုင္းခုတ္ရ၊ ပဲႏွဳတ္ရတာ ..တစ္ေန့ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၁၀၀၀ ပဲရတယ္

မိုး: အဲ့ဒီေတာ့

me: တံငါေတြလည္း ေရထဲတစ္ေနကုန္ ငရဲၾကီးခံျပီးဆြဲပါမွ ေန့စားသမားက အဲေလာက္ပဲရတာ... ငါတို့က ဒီမွာ ေဒၚလာ ၁၀ (ေငြ ၈၀၀၀) ဆုိ..ေငြလို ့ထင္တာမဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းမဲ့ကုန္ဖို့ ဝန္ေလးတာမဟုတ္ဘူးေလ။ ဒီတစ္ေခါက္ငါ ရြာမွာ ေက်ာင္းမွာရွိသမွ်သံဃာကုန္ အိမ္နဲ့အျပည့္ ဆြမ္းကပ္တာ ၂ရက္၊ ငါခြင့္ရတဲ့ရက္ကနည္းတာကိုေလ။ ရန္ကုန္ကေန သပိတ္၊ သကၤန္း၊ ပရိကၡရာအစံု၊ထီး၊ ဖိနပ္၊ ယပ္၊ လြယ္အိတ္၊ ေနရာထိုင္၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ သံဃာအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ အေကာင္းဆံုးဆိုတာေတြ ဝယ္သြားတယ္။ အခ်ိဳပြဲ၊ ဆြမ္းဟင္းပြဲေတြအတြက္လည္း နိဳင္သေလာက္ပါတယ္။ ေဒၚလာ ၅၀၀ ေလာက္ဟာရယ္၊ စိတ္တိုင္းက်ဝယ္လိုက္ရတာ မကုန္ေတာ့ဘူးလားေတာင္ထင္ရတယ္။

မိုး: အင္း
၁၀ ဆို သူတို႔အတြက္ ရက္ ၈ စာၾကီးမ်ားေတာင္
:(

me: အိပ္ယာထဲလဲေနတဲ့ အဖြားက လံုးဝမထနိဳင္ေပမယ့္ သတိတစ္ခ်က္မွ မလြတ္ဘူးဆရာ၊ အဲဒါ ငါကံေကာင္းတာ။ ငါ့အဖြားကို ငါရွာေဖြထားတဲ့ေငြနဲ့ ၈ သိန္းေလာက္ပဲ ကန္ေတာ့ရဖူးေသးတာေလ။ အခုက ေနာက္ဆံုအေနနဲ့ ငါေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ ရေသးတာ။ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနတဲ့ ဝတၳဳေငြေတြ၊ ပစၥည္း အစုစုေတြကို အဖြားအိပ္ယာေဘးမွာ ပံုျပီးအဖြားကိုထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္တယ္။ ဒါအဖြားပိုင္တဲ့ပစၥည္းေတြ၊ ေငြေတြျဖစ္သြားျပီလို့ တစ္ခုစီကိုင္ျပီး ရွင္းျပ၊ ေျပာျပတယ္။ အိမ္ျပည့္သံဃာေတြရယ္၊ သက္ရွင္ဆြမ္းေကၽြးတရားေတာ္ေတြရယ္ဟာ ငါျပန္လာမယ္အသံၾကားျပီး လန္းလန္းဆန္းဆန္းျဖစ္ေနတဲ့ ငါ့အဖြားအတြက္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အာရုံေကာင္းေတြျဖစ္မွာပါ။ ျပီးေတာ့ ရြာထဲက အဖိုးအဖြား ၁၇ ေယာက္ကိုအိမ္ပင့္ျပီး သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲလုပ္ေသးတယ္။ ေငြငါးေထာင္စီနဲ့ ပစၥည္းက ၃ေထာင္ဖိုးစီေလာက္မို့ ငါ့စိတ္ထဲသိပ္မဟုတ္လွဘူးမွတ္တာ... ဒါေပမယ့္...

မိုး: အင္း

me: အဲဒီေန့ကေလ...  သူတို့ေတြေပ်ာ္ေနလိုက္ပံုမ်ား...ငါေအာ္ျပီးေတာင္ငိုခ်င္တယ္၊ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္

မိုး: အင္း

me: စားၾကေသာက္ၾကနဲ့ သူတို့အရမ္းဝမ္းသာေၾကာင္း... မိုးတြင္းမွာဝင္ေငြမရွိေၾကာင္း အဇြားနဲ့လဲ စကားေတြေျပာၾကလို့ ... အဲဒီ မွာငါသိလိုက္ရတာက..  ဒီ၂ ႏွစ္မွာကိုင္းေတြရွဳံးလို့ ေၾကြး ၃ေသာင္း ၄ေသာင္းတင္တာ သူတို့မွာ ႏြားေရာင္းရ၊ ကိုင္းေရာင္းရနဲ့ ဘဝပ်က္တာဆိုပဲ...

မိုး: :(
ငါေတာင္ ႏိုခ်င္လာဘီ

me: ျမန္မာေငြ ၄ေသာင္းဆိုတာေလ... တစ္ခါတစ္ေလ ငါတို့စားတဲ့ ထမင္းတစ္နပ္စာေလာက္ ရွိတာကလား...........

မိုး: ေအးေယ

me: ဟုတ္တယ္၊ ငါ ..ဝင္ေငြတိုးျပီးမရွာႏိုင္ရင္ လက္ရွိမွာ သီးခံေျခြတာျပီး... ငါလုပ္ေပးခ်င္တာေလးေတြ ရွိတယ္...

မိုး: အင္း
မိုးတို႔ေကာ လုပ္ကူမယ္ေလ နင္ ဖိတ္ေခၚရင္
ဟိုေကာင္ေတြလဲ ကူခ်င္မွာပါ
မိုးတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြေရစက္ မပ်က္ေအာင္ေပါ့ ဟီ ဟိ
နင္ တေယာက္ထဲေျပးသြားပစိုးလို႔
ညွင္း ညွင္း ညွင္း
ငါကလဲ သူမ်ားကုိေပးရေကၽြးရလို႔ ရတဲ့ ပီတိကိုသိ္ပ္မက္တာ

me: အဲ........ခုငါေနမယ့္အခန္းက အလုပ္နဲ့ေဝးတယ္၊ air-con မပါဘူး...စတိုခန္းလိုဟာေလးေပါ့ တစ္ေယာက္လည္းေနရမွာ ......... တစ္လ ၂၂၀ ပဲ...လက္ရွိ မစု နဲ့ေနတဲ့အခန္းက တစ္လကို ၄၀၀ ေက်ာ္က်တယ္

မိုး: အယ္ စတုိခန္း
ဟဲ့ေကာင္ ငါလာၾကည့္မယ္
၁ရက္ေန႔ ဘယ္ခ်ိန္အဲ့အိမ္သြားမွာလဲ
ငါ လိုက္မယ္ ဒီတခါေတာ့

me: ငါ့ရဲ့ အစ(ပထမဆံုး) ကေတာ့ ငါေန့တိုင္းေစာေစာထျပီး ရံုးသြားရေတာ့မယ္၊ ရုံးျပန္ေနာက္က်မယ္၊ ပုူေလွာင္ေလွာင္အခန္းကေလးမွာ...ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကုတင္မပါ ဘာမပါအိပ္ရေတာ့မယ္.... ဒါက ငါသီးခံနိုင္ပါတယ္ .. ငါမွ တစ္ေနကုန္ေနပူထဲ ကိုင္းမလုပ္နိဳင္တာ၊ တစ္ေနကုန္ ေရစိမ္ျပီး ပိုက္မဆြဲနိုင္တာပဲဟာ ..ေနာ္

မိုး: အိစ္
နင္ နင္

me: ;P

မိုး: ေနပါဦးဟာ နင္အဲ့လိုလုပ္တာ နင့္ေမေမသူဇာသိရင္ အားေပးမယ္ထင္လား

me: အဲ......သူမသိေလာက္ပါဘူးေလ.... သိလည္း ငါကေျပလည္သြားေအာင္ေျပာတတ္ပါတယ္..... ဒါေၾကာင့္လည္း ခုခ်ိန္ထိ ငါ့မိဘေတြဆို ငါဘာလုပ္လုပ္အေကာင္းခ်ည္းပဲ ထင္ေနတာ
ဟားဟား

မိုး: ငါေမးတာက သိရင္လို႔
ေအးပါဟာ .. ငါက နင့္အတြက္ပဲစိတ္ပူတာ ..
ငါ ဘာမွမျမင္ရေသးလို႔ ဘာမွမေျပာေသးဘူး ၾကာသပေတးေန႔မွေတြ႔မယ္ေလ ...

me: ဟဲ့ပလုပ္တုတ္......စေနတနဂၤေႏြမွ... လာခ်င္လာစမ္းပါ...... ၾကာသပေတးမလုပ္ပါနဲ့..အဲ...
 ေအး......သိရင္ အားမေပးဘူး ေသခ်ာတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ေနရာမွာ သူဆိုရင္ ဒီထက္ပိုျပီး ထိေရာက္တာေတြ လုပ္မွာေသခ်ာတယ္....

မိုး: ေအး နင့္ထက္ပိုျပီးထိေရာက္ေအာင္ လုပ္မယ္ဆိုတာေတာ့ ငါသိတယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္သူကိုယ္အထိခို္က္ခံျပီးမွလုပ္လိမ့္မယ္လိ႔ုေတာ့ ငါမထင္ဘူး
နင္လုပ္တာသိရင္လဲသူအားမေပးဘူး သူစိတ္ေကာင္းမွာမဟုတ္တာ နင္လဲသိသားနဲ႔
နင္ အဲ့လိုလုပ္ျပီးမွ အဲ့လိုလွဴတယ္ဆိုတာကို နင္လွဴတ့ဲသူေတြသိိရင္ေကာ
ဟဲ့ေကာင္ နင္က ငါ့ထက္ ပိုသိပါတယ္ဟ .. ဇြတ္ၾကီးမလုပ္စမ္းနဲ႔

me: ေအးေအး....ဇြတ္ၾကီးမဟုတ္ပါဘူး....ငါ့ကိုယ္ငါ အဆင္ေျပမလားဆိုတာ အမ်ားၾကီးေမးျပီးပါျပီ....ငါက တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္တာလည္း ပါေသးတာကိုး၊ က်ဥ္းေပမယ့္ ငါ့တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘယ္လိုေနေနပါဟ

မိုး: နင္ က ဘယ္ေလာက္ ေတာင္လွဴခ်င္တာလဲဟယ္ ငါတို႔ျဖည့္ကူပါ့မယ္ .. ငါတို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႔ဟ
ေမာထွာ
ေရေသာက္ဦးမယ္
ဟဲ့ . နင့္အိမ္က အမ္အာတီန႔ဲလဲ ေ၀းၾကီးပါ့ေကာ ?!!!
နင့္အလုပ္ကို ဘတ္စ္ ေရာက္တာလား ဟုတ္လား
 ေအာင္မိုးကရိုနဲ႔ ေကာ ယိုခ်ဳးခန္း နဲ႔ေကာ ေ၀းၾကီးပဲ အဲ့အမ္အာတီ၂ခု အလည္ေလာက္သြားက်ေနတာကိုးးး .. ငါက ေျမပံုထဲၾကည့္လို႔လားေတာ့သိဘူး

me: ဟားဟား.......ေအးေသာက္ေသာက္၊
ေျမပံုရွာမေနနဲ့ ...
ငါ့ဟာငါေတာင္ မရွာရေသးဘးဟိဟိ
ငါဘယ္ေလာက္လွဴမယ္လို့ စိတ္ကူးထားတာမရွိေသးဘူး၊ ငါခု စုေစာင္းလို့ရတာေတြကို လွဴလိုက္မယ္ဆိုတာထက္၊ နင္နားလည္ပါ့မလား... ငါ တစ္ရြာလံုး၊ တစ္နယ္လံုး၊ တစ္တိုင္းျပည္လံုးက ဆင္းရဲသားေတြ.(လူခ်မ္းသာျပီး စိတ္ဆင္းရဲေနတဲ့လူေတြလည္းပါတယ္ထင္တယ္) ... အဲလူေတြရဲ့ လူေနမွဴဘဝ ကိစၥအဝဝ နဲ့ အသိညဏ္ေတြ တိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္... လုပ္ေပးနိဳင္တဲ့သူ ျဖစ္ေအာင္ ငါ့ကိုယ္ငါ ျမန္ျမန္ေဆာက္တည္ခ်င္တာ.... ကဲ....ငါ့ကိုအဲလိုလူျဖစ္ေအာင္ နင္တို့ကူညီခ်င္ရင္ အၾကံညဏ္ေတြ၊ အဆံုးအမေတြသာ မ်ားမ်ားေပးၾက.........

မိုး: ဗုေဒၡါ ျမတ္စြာကယ္ေတာ္မူပါ
နင့္ကုိ ဆံုးမႏိုင္တာ နင္ကိုယ္တိုင္ပဲရွိတယ္ နင္က ဘယ္သူဆံုးမတာကုိ နားေထာင္လို႔လဲေျပာၾကည့္ပါဦး ... ေျမပံု ရွာျပီးလို႔ ေ၀းၾကီးလို႔ေျပာေနတာေလဟာ

me: အင္... ငါ ကဘယ္သူပဲ ဆံုးမ ဆံုးမ ငါၾကိဳက္ရင္ အျမဲနားေထာင္တာ ကလား... ငြားငြားငြားငြား

မိုး: ေအေလ အဲ့ခါက်ေတာ့ နင္နားမေထာင္ခ်င္တဲ့ဟာေတြကို ဆံုးမမိတဲ့သူေတြကအရူးျဖစ္တာေပါ့ မတာမရဲ့

me: အမ္......ငါ့ကိုဆံုးမတဲ့မွန္သမွ် ဘယ္သူမွ တစ္ခါမွ အရူးမျဖစ္ဖူးပါဘူး ဟ...နင္ကလည္း..ဆံုးပဲဆံုးမ ၾကည့္ပါဦး

10:21 AM မိုး: နင္က နင္ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ဟာမွနားေထာင္တာၾကီး... နင္ နားေထာင္ခ်င္တဲ့ဟာကိုမွေရြးေျပာတာကို ဆံုးမတယ္လို႔ ေခၚ၀ူးနဲ႔တူတယ္
:P
 ဆံုးမတယ္ ဆိုတာ ဆံုးမတဲ့သူျဖစ္ေစခ်င္တာ ..ကို ေျပာရတာဟုတ္၀ူးလား

me: အေဟးေဟး....... နင့္ကိုငါမျငင္းေတာ့ပါဘူးဟ၊ ငါနားမေထာင္ခ်င္တဲ့ ဆံုးမစကားေတြကို ရင္နဲ့အျပည့္ လြယ္ပိုးထားျပီး .. မလုပ္ခ်င္ဘဲလုပ္ေနရတာေတြ...အမ်ားၾကီးကို နင္မွမသိတာပဲ။ တခ်ိဳ ့ကိစၥေတြ မလုပ္ခ်င္တာက ခံစားခ်က္၊ လုပ္ေနရတာက အသိညဏ္ေၾကာင့္။ ေနာက္ဆို လိုလိုခ်င္ခ်င္လုပ္မွာပါ။အင္း ငါဒီလိုျဖစ္ေနတာ ငါ့ Model ေတြေၾကာင့္ဟ။

မိုး: ဟြန္း နင္ မွ နားမေထာင္တာ နင့္ရင္နဲ႔လြယ္ပိုးထားလဲ ဘာမွအသံုးမ၀င္ဘူး ေျပာရတာ ေမာတာပဲအဖတ္တင္မွာ ..

 me: ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ရွိတုန္းက ေရလဲဆိုတဲ့ရြာမွာ တရားပြဲ၊ ရြာျပင္လယ္ကြင္းထဲက ဝါးနဲ့ေဆာက္တဲ့ ဓမၼပုလႅင္ခပ္ျမင့္ျမင့္မွာ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္က လွည္းေတြနဲ့လာၾကတဲ့ တရားနာပရိတ္သတ္ကို ေလတျဖဴးျဖဴးမွာ တရားေဟာတာ ၂ နာရီ တဲ့ဆရာ၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက ငွက္ဖ်ားရွိတယ္၊ လမ္းမွာကတည္းက ဖ်ားလာတာျခစ္ျခစ္ေတာက္တဲ့။ ဘုန္းဘုန္း (ဓမၼဒူတေမွာ္ဘီဆရာေတာ္) ဆို ျပီးခဲ့ ၂ ပတ္ေက်ာ္က အသည္းမေကာင္းလို့ဆိုလား SSC မွာ။ ေဟာ ခုၾကာသပေတးမွာ အလံုကလူေတြ သတင္းပို့တယ္၊ အာရွေတာ္ဝင္မွာတရားပြဲေဟာသတဲ့။ ခုစေန၊ တနဂၤေႏြ Singapore က သား၊ သမီးေတြကို သနားလို့ဆိုျပီး ျပံဳးျပံဳးနဲ့ေရာက္လာတယ္ မဟုတ္လား။ ေမေမသူဇာဆိုလည္း ငါဒီကိုအလည္ေခၚေနတာ ၾကာေပါ့။ ဒီကိုလာလည္ရင္ကုန္မယ့္ ပိုက္ဆံေတြကိုတဲ့ လိုအပ္ေနတဲ့ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘယ္လိုလွဴလိုက္ရ၊ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိမွာဆိုျပီး ဘယ္သူဘာလိုေနတယ္၊ ဘယ္လိုကူုညီမယ္ေတြပဲလိုက္လုပ္ေနတယ္။ Pass Port ကိုမလုပ္လို့ ငါ့မွာေရာဂါေတြကို တက္ေနတာ။ လွဴတာလဲလွဴေနတာပဲေလဟာ... အင္း... အဲလိုပါဆို.. ငါ့ေျပာမရတာမဆန္းဘူး။
ဖ်ားေနတဲ့ဆရာေတာ္ၾကီး တရားပြဲမေဟာပါနဲ့ ေျပာမရဘူးတဲ့။ ေနမေကာင္းတဲ့ဘုန္းဘုန္း နားပါဆိုေျပာမရဘူးတဲ့။ ေမေမသူဇာ သူမ်ားကိစၥေတြ ခဏေလာက္ထားခဲ့ျပီး ဒီကိုခဏေလး လာလည္ပါဆိုတာ ေျပာမရဘူးဟ။ ဟိဟိ နင္ေမာသြားတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဟာ ေနာ္ေနာ္။ ငါအိမ္ေျပာင္းျပီးရင္ မုန့္ဟင္းခါးခ်က္ေကၽြးပါမယ္။ ။

17 February 2010

ေနကၡမ တိုက္ပြဲ

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ခ်မ္းေျမ့ရိပ္သာဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးရဲ့ (၁၄)ရက္ ဝိပႆနာအလုပ္ေပး တရားစခန္းပြဲကို ဒီေန့ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၇ ကေန၊ မတ္လ ၂ရက္ေန့ထိ သြားဝင္ေတာ့မွာမို့ မမင္းနည္းနည္းေတာ့ အလုပ္မ်ားေနတယ္ဆိုပါေတာ့။

ရွားရွားပါးပါးအခြင့္အေရးအေနနဲ့ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးအား ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳ၊ တရားနာၾကားလိုသူေတြ၊ အခ်ိန္ပိုင္းတရားလာအားထုတ္ခ်င္သူေတြအတြက္ သတင္းေလး Share ခဲ့ခ်င္ေသးတာနဲ့။ ေနရာက
Palalai Buddhist Temple
No. 49 Bedok Walk Road
Singapore 469145
Tanah Merah MRT Station ကေန No.2 Bus ကို ၂ မွတ္တိုင္စီး၊ ဆင္းရင္ဘယ္ခ်ိဳး ျပီး၊ ဘယ္ထပ္ခ်ိဳးရင္ ထိုင္ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အၾကီးၾကီးေတြ ့ မယ္တဲ့။ အဲဒါပဲ။
မေတြ ့ရင္ေတာ့ Daw Kyu Kyu Hlaing 98399346 နဲ့ Daw Mya Wit Yee 91389712 ကိုဆက္သြယ္ေမးျမန္းပါရန္။ း)

မမင္းတို့ ဒီတစ္ခါတရားစခန္းသြားဖို့အေရး အလုပ္ရွဳပ္ပံုေလးနည္းနည္း ေျပာျပီး လစ္ေတာ့မယ္ဗ်ိဳး၊ ညေန ၄ နာရီေနာက္ဆံုးထားျပီး ဝင္ရမွာမို့။ အလုပ္ကရွဳပ္ဆို အရွဳပ္ေတြလုပ္တာကိုးေလ။ ၾကည့္...။ မတတ္တတ္နဲ့မို့ စြဲေနတဲ့ Blogging ေလ။ ၁၄ ရက္စာ ကိုယ့္ဘေလာ့ေလး ေသေနမွာေၾကာက္သတဲ့... ခက္ပံုမ်ား။ ဒါနဲ့ သူငယ္ခ်င္းနဲ့ Chat တာေလးေတြက ဘာမွအားစိုက္ ေရးစရာမလို Chat History ကေနကူးထည့္ စာလံုးေပါင္းျပင္ျပီး၊ ဟိုသူငယ္ခ်င္းဆီေပးဖတ္ျပီးရင္ တင္လို့ရျပီမို့ အဲဒါေတြကို Scheduled Plan နဲ့ တင္ခဲ့ဖို့ လံုးပန္းတယ္ေလ။ ဘုန္းဘုန္းဓမၼဂဂၤါေျပာတဲ့ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ နိကႏၱိ၊ ဘေလာ့ဂါတစ္ေယာက္ရဲ့ ခ်စ္ျခင္းဆိုတာ ဒါမ်ိဳးလားလို့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ပဲေတြးလိုက္ေတာ့တယ္။

၁၄ ရက္တာျပစ္ထားခဲ့ရေတာ့မယ့္ ဒီ Lap Top အပါအဝင္ အဝတ္အစားနဲ့ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြ သူ့ေနရာနဲ့သူ စနစ္တက်သပ္သပ္ရပ္ရပ္က်န္ခဲ့ဖို့။ အခန္းေလးရွင္းလင္း ေျပာင္လက္ေနဖို့ လည္း အားထုတ္ရေသးတာ။ ျပန္ထြက္လာရင္ အလုပ္က ပိတ္ရက္ရွားသြားျပီ။ ခြင့္လည္းကုန္ျပီမဟုတ္လား။ ဒါကေတာ့ ဘာရဲ့ နိကႏၱိလည္း မသိေတာ့။

ခရီးေဆာင္အိတ္အတြင္းသို့ အိပ္ယာလိပ္၊ အဝတ္အစားတခ်ိဳႏွင့္ လိုအပ္ရာရာ ပစၥည္းအတိုအထြာမ်ား ေကာက္ထည့္ရင္း။ အင္း ၁၄ ရက္၊ ဟိုမွာလိုအပ္ေနရင္ မ်က္ႏွာငယ္ရမယ္ေနာ္၊ ဟိုဟာေလးလည္း လိုလိုမယ္မယ္၊ ဒီဟာေလးလည္းလိုလိုမယ္မယ္... Balancing Cleanser က ၈ ပါးသီလနဲ့ သံုးလို့ရရဲ့လား၊ ဝက္ျခံေတြက ေငြကုန္ေၾကးက်ခံျပီး မနည္းလုပ္ထားလို့ ေပ်ာက္ရုံေလးရွိေသးတာ၊ ျပန္ထြက္လာျပန္ရင္ ဒုကၡ... စသျဖင့္ ေထြရာေလးပါး၊ ငါးပါးမက ေတြးရင္းက ဘုန္းဘုန္း(ဓမၼဒူတေမွာ္ဘီဆရာေတာ္ဘုရား) ေဟာထားေသာ ေနကၡမပါရမီတရားေတာ္ မွတရားစကားတခ်ိဳ ့ကို တန္းစီသတိရလိုက္မိေတာ့သည္။ ၾသ ႏွလံုးမယဥ္ ပုထုဇဥ္ကား ေနကၡမဓာတ္ဘယ္လိုျဖစ္မယ္ မစဥ္းစား၊ လိုလိုမယ္မယ္မ်ားကိုသာ စဥ္းစားမိေလသည္ဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွက္စႏိုးျဖစ္ရေတာ့သည္။

ဆရာေတာ္ေျပာျပသည္ကား ရွင္ဘုရင္ဘဝမွ ေတာထြက္လာေသာ ရေသ့ညီေနာင္ႏွစ္ပါးအေၾကာင္းတည္း။ ညီငယ္ရေသ့ကား ဆားထုပ္ကေလးေက်ာင္းေခါင္မိုးမွာ ညွပ္၍ လိုလိုမယ္မယ္သိမ္းထားမိေသာအျဖစ္။ ေရႊနန္းစည္းစိမ္ကို မက္တာနဲ့ ဆားထုပ္ကေလးမက္တာ ဘယ္ဟာကေတာ္ေသးသလဲဟု ဆရာေတာ္ကေမးသည္။ ဘယ္ဟာကမွ မေတာ္ပါဘူးဟုလည္း အေျဖေပးခဲ့သည္။ အာရုံေတာကထြက္တဲ့ ေနကၡမႏွင့္ ကိေလသာေတာကထြက္တဲ့ ေနကၡမဟူ၍ ဆရာေတာ္ဘုရား ရွင္းလင္းစြာေဟာၾကား ဆံုးမထားေလသည္။

မမင္းတစ္ေယာက္ အလုပ္ရွဳပ္ေနတာေတြ တိခနဲရပ္သြားသည္။ ၁၄ ရက္တာေတာ့၊ အင္း ၁၄ ရက္ကေလးေတာ့ ဒီအာရုံေတြကိုထားခဲ့နိဳင္မည္။ ရိပ္သာတြင္လည္း အာရုံသစ္ေတြႏွင့္လံုးပန္း၍ ကိေလသာေတာက ထြက္ခ်ိန္နည္းလ်င္ တရားေတာ္အဆံုးအမကို နားလည္လိုက္နာသည္မမည္။ အိမ္ႏွင့္အလုပ္တည္းဟူေသာ အာရုံေတာမွ လူေကာင္ၾကီးထြက္ခြာျခင္းကား အကာ၊အခြံ သာတည္း။ ကိေလသာေတာမွ စိတ္၏ ထြက္ခြာလြတ္ေျမာက္ျဖင္းကား အႏွစ္သာရတည္း။ အကာကိုအေၾကာင္းျပဳ၍ အႏွစ္ကိုရွာရန္ ၁၄ရက္တာ တိုက္ပြဲဝင္ေပေတာ့မည္။ တနည္း တစ္သံသရာလံုးပံုလာေသာ အမွိဳက္မ်ားအား ၁၄ရက္တာအတြင္း ရွင္းနိဳင္သမွ်ေလးရွင္းရန္ ၾကိဳးစားျခင္းသာတည္း။ ။

15 February 2010

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၂)

မိုး: မျမင္း


me: အင္း


မိုး: ေနေကာင္းရဲ့လား


me: ေကာင္းပါ၏


မိုး: စိတ္ေကာ
ဟဲ ဟဲ ၏ .. ခ်စ္လို႔စတယ္မွတ္ပါ


me: ေကာင္းလွပါ၏


မိုး: မိုးစိတ္ညစ္ေနတယ္


me: ညစ္တယ္ဆိုေတာ့ မသန့္ဘူးေပါ့

မိုး: မိုးေမာင္ေလးအမွဳ အမိန္႔က်ျပီ၏
သန္႔လို႔ကိုမရႏိုင္လုိ႔ပါ၏


me: အဲ.........


မိုး: ငိုခ်ည္းငိုခ်င္ေနတယ္ျဖစ္တယ္
မိုးမွာဒီေမာင္ေလးတစ္ေကာင္ရွိတာ
ခုေတာ့လူညႊန္႔တံုးးပါေပါ့


me: အင္း.......ငါဆိုလည္း အဲလိုပဲ ငိုခ်င္ေနမွာပဲ


မိုး: ၁၀ နွစ္တဲ့မမင္းရယ္
သြားျပီေပ့ါသူ႔ဘ၀ေလး
အိမ္မွာအပူရုပ္ကို ဟန္လုပ္ျပီးေနေနရတယ္ လူေတြေရွ႔မွာမိုးငိုခ်င္ဘူး၏
ခု မမင္းကိုေျပာရင္း ငိုေနတာ
ဟဲ ဟဲ၏


me: အာ..........ဟိုေကာင့္ေဖေဖ ၃ရ ႏွစ္လားဘာလားေတာင္ ကြင္းလံုးကြ်တ္လြတ္ေသးတာဟာ....  လိုက္လို့ရပါတယ္။ ငါကအဲကိစၥ... ျပီးသြားျပီ.. .အဲေလာက္မဟုတ္ဘူးထင္ေနတာ။ ငါက ေလသံသဲ့သဲ့ပဲ နင့္ဆီကၾကားဖူးတာ... ေသခ်ာသိတာမွမဟုတ္တာကိုး....ေအးငိုခ်င္ခဏငိုေလ.... မ်က္ရည္ထြက္ေပးတာဟာ...မ်က္ရည္လမ္းေၾကာင္းကိုရွင္းလင္းေစျပီး... မ်က္လံုးၾကည္သတဲ့ဟ


မိုး: ေအးဟ ဒါဆုိိအိမ္သာထဲသြားငိုဦးမယ္
မွန္ၾကည့္ျပီးငိုေတာ့ လွတာေပါ့ဟာ
ဟိ
ခနေလး
ျပန္လာခဲ့မယ္


me:ဟဲ့ ...  ၾကာၾကီးငိုရင္ ေခါင္းကိုက္တတ္တယ္ေနာ္


မိုး: အင္းပါ ခနပဲငိုမွာပါ၏

me: အင္း....ငါငိုကူမယ္... နင္ နည္းနည္းေလွ်ာ့ငို


မိုး: ေအးပါေလ်ွာ့ငိုတာေတာ့မဟုတ္ဘူး လစ္မစ္ နဲ႔ငိုတာ

me: ေနဦး.......အယူခံလို့ လိုက္လို့ျပဳလို့ မရေတာ့ဘူးလားတဲ့


မိုး: ၀င္မယ္ ေျပာတယ္ တိုင္းရံုးအထိတက္မယ္ေျပာတယ္


me: ဟိုေကာင့္ကို ေမးရမယ္လား...အဲ့လိုက္တဲ့ကိစၥေတြကိုေလ။ သူ့ေဖေဖတုန္းက ရုံးထုတ္ရက္ဆို ငါ့ကိုဖုန္းဆက္တယ္သူက ...ငါက ဘုရားေတြရွိခိုး...ေမတၱာေတြ အသကုန္ပို့.....ေမာရသုတ္ပရိတ္ေတြ... နေမာေတဂါထာေတြ...ရြတ္....ျပီးေတာ့ သူေရာ...ငါေရာက ေဖၾကီးကို ေထာင္ထဲမွာ လံုးဝမထားဘူး...ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ စိတ္ရွိတာ၏.... လိုက္လို့မရရင္ ငါတို့ႏွစ္ေယာက္ေထာင္သြားေဖာက္ျပီး ခိုးၾကမလို့
ရီစရာေျပာတာ မဟုတ္ဘူး.... သူက တစ္ကယ္လုပ္ခ်င္ေနတာ... ငါကလည္း သူလုပ္ရင္ လိုက္ကူမွာတကယ္ပဲ...
ဆႏၵဝေတာ ကိ ံနာမ ကမၼန သိဇၹတိ။ တဲ့ ...ဆႏၵထက္ရင္ ဘာမဆို ေအာင္ျမင္တယ္


15 minutes
မိုး: ဟုတ္ကိ
မုိးဘာလုပ္ရမလဲေျပာျပ ဒါဆို
ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့စိတ္ေသးေသးေလးပဲက်န္ေတာ့တယ္ျဖစ္တယ္
:(



me: အင္း..........သူ့ တုန္းက ဒီကေနေငြပို့ သူ့အစ္မက ဟိုမွာလိုက္တာေပါ့..... သူက ေငြရွာဖို့ လိုေသးတာကို...ေနာက္ျပီး...ေဖၾကီးကလဲ....အထဲမွာ ဘုရားတရားေတြေတာ္ေတာ္ လုပ္တာကလား.... နင္ ပိုင္းေလာ့ ဆရာေတာ္ရဲ့ ဒဏ္၁၀ပါးစာအုပ္ ဖတ္ျပီၤးပလား.... နင္ကိုဟိုတစ္ပတ္ကေပးလိုက္တဲ့ ႏွစ္အုပ္ထဲက  အဖံုးဝါဝါနဲ့ဟာေလ။ အဲထဲမွာပါတယ္

မိုး: ေမာင္ေလးကေတာ့ ဘုရားတရား ဘယ္လိုလုပ္ခုိင္းရမွန္းမသိဘူး၏
မမင္းေျပာတဲ့စာအုပ္ဖတ္ရေသး၀ူး
သူ႔ခမ်ာ ထိတဲ့ခလုတ္က အမိေတာင္ မတလိုက္ႏိုင္ဘူးမွတ္တယ္


me: သူလည္းခုခ်ိန္မွာ ေဆာက္တည္ရာမရေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ ....ေဆာက္တည္ရာတစ္ခုခုလိုအပ္ေနျပီ... သက္သာရာရမယ့္နည္းက ဒီတစ္ခုပဲရွိတာဟာ။ ေလာေလာဆယ္လူမသက္သာေသးေတာင္မွ စိတ္သက္သာမယ္။ ကုသိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္လာရင္.... လူပါေျပာင္းလဲလာတယ္... ဘဝပါ ေကာင္းတဲ့ဘက္ကို ေျပာင္းလဲသြားရတယ္...ဒါက သဘာဝနိယာမပဲ...အျမဲမွန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေတာ္က စာအုပ္အဖံုးမွာ... အခ်ိန္တိုင္းေတြးေနရင္း ဘဝေျပာင္းေနသည္လို့ ေရးထားသဟ။

မိုး: ငါ နင့္ကို ေမာင္ေလးနားေခၚသြားမွနဲ႔တူတယ္၏


me: ေလာေလာဆယ္ နင္အရင္ဆံုးလုပ္ရမွာက .. အဲစာအုပ္ကို ေသခ်ာဖတ္လိုက္ဟဲ့ .. အခ်ိန္၁နာရီ ေလာက္ပဲၾကာမွာ... အဲဒီမွာ....တိုက္ဆိုင္တာေတြ ရွိတယ္။ နင္ဘာလုပ္ရမယ္၊ သူဘာလုပ္ရမယ္လည္း ပါတယ္။

မိုး: တင္ပါ့


me: ဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမားၾကကုန္ေသာ... ၁။ ဘုရား၊ ၂။ ပေစၥကဗုဒၶါ။ ၃ အဂၢသာဝကာ၊ မဟာသာဝက ။ ၄ ရဟႏၱာအရွင္ျမတ္ၾကီးမ်ား။ ၅ မိခင္။ ၆ ဖခင္။ ၇ ဆရာသမား။ ၈ သီလ၊ သမာဓိပညာ တို့ကိုျဖည့္က်င့္ေနတဲ့ လူ၊ ရဟန္း၊ အရိယာပုဂၢဳိလ္။ ၉ တရားေဟာျပေပးတဲ့ ဆရာ။ ၁၀ ထမင္းတစ္လုပ္၊ ေရတစ္မွဳတ္ေပးကမ္းေထာက္ပံ့ဖူးတဲ့ ေက်းဇူးရွင္............ဆိုျပီး ခင္ပြန္းၾကီး၁၀ပါးရွိတယ္...


မိုး: အင္း


me: ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံေတြနဲ့ ျပစ္မွားမိတဲ့အခါ....ၾကမ္းတမ္းျပစ္မွာတဲ့စိတ္က အပူလွဳိင္း၊ အဖ်က္လိွဳင္းေတြ ...ထြက္ေပၚလာတယ္... အျပစ္မွားခံပုဂၢိဳလ္ဆီကို သြားေရာက္ရိုက္ခတ္တယ္
တစ္ဘက္ပုဂၢိဳလ္ဟာ... အေအးဓာတ္အင္အား...ကုသိုလ္အင္အား....ၾကီးရင္ၾကီးသေလာက္ တန္ျပန္လွဳိင္းေတြ...ကိုယ့္ဆီျပန္ေရာက္လာတယ္..... ကိုယ့္ရဲ့ျပစ္မွားတဲ့ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ပူေလာင္တဲ့ဓာတ္ေတြဟာ... အဆေပါင္းမ်ားစြာတန္ျပန္လိွဳင္းေတြနဲ့အတူ ကိုယ့္ရဲ့ စိတ္အစဥ္မွာ...ကိန္းဝင္သြားတယ္...
အဲဒီဓာတ္ေတြဟာ... ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေစ၊ အခါအခြင့္သင့္မွျဖစ္ေစ... အက်ိဳးေပးမွာ ေသခ်ာတယ္..
အက်ိဳးေပးျပီ...ဆိုရင္ေတာ့ ဒဏ္၁၀ပါးက်ေရာက္လာေတာ့တယ္..  
၁။ ေသြးအန္တဲ့ေရာဂါေတြျဖစ္တယ္
၂။ အေရာင္းအဝယ္ေတြ အၾကီးအက်ယ္ရွဳံးတယ္
၃။ ကိုယ္အဂၤါ ဆံုးရွဳံးခြ်တ္ယြင္းတတ္တယ္
၄။ ႏူတတ္တယ္
၅။ စိတၱဇေရာဂါေတြ ခံစားရတယ္
၆။ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ေတြ.. ဘာမဟုတ္ဘဲ.. မထင္မွတ္ဘဲ ..သင့္ရတယ္  

မိုး: အင္း
အဲ့ဒါေနမွာေနာ္
:(

me:  ဒါပဲေပါ့... ခုျဖစ္တဲ့ကိစၥက အသလြတ္ေနရင္းဟာ။
၇။ ၾကမ္းတမ္းစြာ စြပ္စြဲဆဲေရးခံရတတ္တယ္...
၈။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြနဲ့ ေသကြဲကြဲရတယ္
၉။ စီးစိမ္ပ်က္တယ္၊ စီးပြားပ်က္တာကိုေျပာတာ
၁၀။ ေနအိမ္မီးေလာင္တတ္တယ္တဲ့
အဲဒါ... စနစ္တက် ကန္ေတာ့ေတာင္းပန္ရင္ ေျပေပ်ာက္ခ်မ္းသာနိဳင္ပါသတဲ့
me: ဟိုသူေဌးသား....ေရခ်ိဳးသြားရင္း ... အရွင္မဟာကစၥည္းမေထရ္...(ဘုရားရွင္ျပီးရင္ အသားအေရအလွဆံုးပဲတဲ့) ေရခ်ိဳးျပီးလို့ သကၤန္းလဲေနတာျမင္ျပီး ... လွလိုက္တဲ့ကိုယ္ေတာ္ႏွယ္ အသားကိုဝင္းအိေနတာ...ငါ့မိန္းမပဲ ျဖစ္လိုက္ပါေတာ့ဆိုျပီး.... စိတ္ထဲက ဘာေတြလုပ္သလဲမသိ...


မိုး: ဟီးးး


me: ဟိုက .. ကမၻာတစ္သိန္းေတာင္ ကုသိုလ္ပါရမီဓာတ္ေတြ ျဖည့္ထားျပီး....ေနာက္ဆံုးဘဝမွာ ရဟႏၱာၾကီးျဖစ္ေနျပီဆိုေတာ့ ... တန္ျပန္လွဳိင္းက အဆမ်ားတယ္ေလ...
အဲသူေဌးသား.... ျဖိဳးျဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းနဲ့ ခ်က္ခ်င္းၾကီး မိန္းမျဖစ္သြားတာကလား


11:15 AM မိုး: အင္း ေက်ာ္ဟိန္းၾကီး
မိုးၾကည့္ဖူးတယ္၏


me: ရွက္လြန္းလို့ တျခားနိုင္ငံကိုေျပး... ကေလး၂ေယာက္ေတာင္ ေမြးလိုက္ရေသးသတဲ့
အဲဟာ.... ျပန္ေတာင္းပန္ေတာ့ ...ေကာင္းသြားတယ္ေလဟာ
ခုဟာက အဲေလာက္ေတာ့ မဆိုးေသးပါဘူး

မိုး: အဟစ္ မိုး တကယ္ေျပာခ်င္တယ္
အဲ့ဒါေတြ မိုးသူ႔ကိုစာေရးေျပာခ်င္တယ္ မမင္းကူညီပါလားဟင္
မမင္းစာထပ္ေရးေပးဦးမလား
ဟီးးးးးးးးးးး
ဒါမွမဟုတ္ မမင္းပါးစပ္နဲ႔ေျပာ မိုးလာေရးမယ္၏
ေနာ္

me: ေအး........နင္အဲစာအုပ္ဖတ္ၾကည့္ ... ျပီးလို့ နင့္ေမာင္ေလးကို စာအုပ္ေပးဖတ္ရုံနဲ့ မျဖစ္၊ ငါေရးေပးမွ ျဖစ္မွာလို့ နင္ယူဆတယ္ဆိုရင္ ငါစိတ္ပါလက္ပါ ေသခ်ာေရးမွာပါ...ေရးခ်င္လို့ကို ေရးေပးမွာေပါ့ဟာ.... အဲဒါနင္ စာအုပ္ဖတ္ျပီးမွ ငါ့ကိုေျပာေပါ့.... ခုငါေျပာေနတာေတြ အားလံုးက အဲစာအုပ္ထဲကဟာေတြပဲ၏။


မိုး: အင္း မိုးဖတ္ျပီးရင္ ေျပာမယ္၏
ခုကေကာ မိုးတျခားဘာေတြလုပ္ေပးလို႔ရႏိုင္ေသးလဲဟင္


me: အိုေက........နင္အရင္ အပူသက္သာေအာင္ နင့္ကို အရင္ဖတ္ခိုင္းတာပါ
ရေသးတယ္.... နင့္မွာ အေအးဓာတ္ျဖစ္လာရင္.. ေမတၱာပို့ေပးရမွာေလ...
ငါဒီတစ္ပတ္ေသာၾကာေန့က ဟိုေဆြးေႏြးပြဲကိုသြားေသးတာ...HOW AND WHY WE NEED TO PRAY တဲ့ ေခါင္းစဥ္က


မိုး: အင္း


me: အဲဒီမွာ...သူတို့က ေမတၱာဘာဝနာကမၼဌာန္းကိုအဲဒါဗုဒၶရဲ့ မူပိုင္လို့ မသိဘဲ... သံုးေန၊ သင္ေနၾကသကိုး..

မိုး: အဲ
အားလံုးတူတူပဲလား


me: ဗုဒၶကလည္း...ဘယ္တရားကိုမွ...သူ့မူပိုင္လို့ မဆိုခဲ့ဘဲ...အမွန္တရား၊ အရွိတရားေတြကို သတၱဝါအားလံုးအက်ိဳးအတြက္ ညြန္ျပခဲ့တာကိုး.......ငါကသာ ဘာသာစြဲနဲ့ မူပိုင္လို့ေျပာလိုက္တာ... တူသေပါ့ဟ...သူတို့ရဲ့ သားေတာ္ဘုရားဆိုတာ....၁၉ႏွစ္ေလာက္ တိဘက္မွာ ဘုန္းၾကီးလုပ္ခဲ့တာဆိုကလား  
ေမတၱာကမၼဌာန္းေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္လို့ ရွိတယ္
အဲ... ဒီတစ္ပတ္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ သူတို့ေတြက...သူတို့အေဖ၊ အေမ၊ အိမ္ေထာင္ဘက္၊ သားသမီး၊ ေမာင္ႏွမ...စတဲ့ တျခားလူေတြအတြက္ ဘုရားသခင္ဆီမွာ ဆုေတာင္းေပးတာ...ဘယ္လိုျပည့္ေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ ့ေတြ ေျပာသြားၾကတာ။ အမ္မယ္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသဟ။
တကယ္က ... ဘုရားသခင္ေၾကာင့္ ျပည့္တာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို့ အဲလူအေပၚေကာင္းေစခ်င္တဲ့ စိတ္က ... ထြက္ေပၚလာတဲ့ အေအးလွိဳင္းေတြေၾကာင့္ .....

မိုး: ေမတၱာပုိ႔ေပးတာ ဟုတ္၀ူးေပါ့ ဆုေတာင္းေပးတာေပါ့


me: ဆင္တယ္ဟ....ေမတၱာစိတ္နဲ့မွ... လွိဳက္လွဲစြာဆုေတာင္းတယ္ဆိုတာ
ျဖစ္လာတာ
အေပၚမွာျပန္ဖတ္လိုက္ဦး


မိုး: အင္း သူတို႔က ေမတၱာပို႔တယ္လို႔မေခၚဘူးလို႔ ဘုရားသခင္ဆီမွာဆုေတာင္းေပးတယ္လို႔ ေခၚတယ္လို႔ေျပာတာ၏


me: ေအးေပါ့.....အေခၚအေဝၚလြဲသလို အႏွစ္သာရကလြဲေနတယ္........အဲဒီဘုရားသခင္နဲ့ ဆုေတာင္းတာပါေနလို့ကို သူတို့မွာ အက်ိဳးရွိသင့္သေလာက္မရွိဘူး... တကယ္ဆို ေမတၱာဘာဝနာဟာ... စတုတၳစ်ာန္ထိရေစနိုင္တယ္ေလ........အဲ...ပထမစ်ာန္ထိလား... အင္း စတုတၳစ်ာန္ထင္ပါတယ္ .. ငါ ..စာေတြေမ့ကုန္ျပီဟ


မိုး: အင္း ေကာင္း၏တာ နားေတြလည္လာျပီ

me: ပြားတဲ့သူမွာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားသလို...အပြားခံအပို့ခံရတဲ့သူမွာလည္း...ေကာင္းက်ိဳးမ်ားတယ္... စိတ္ဟာ ရုပ္တရားေတြထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပိုအစြမ္းထက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ .... BBC, BOA ..စတဲ့ ကမၻာအေနာက္ကလႊတ္တဲ့ ရုပ္သံလွိဳင္းကို ျမန္မာျပည္ကနားေထာင္လို့ သံုးလို့ရရင္... စိတ္လိွဳင္းနဲ့ပို့တဲ့ေမတၱာဓာတ္ကို ခံယူခံစားရဖို့ဟာက... ၁၇ဆေလာက္ပိုေသခ်ာတယ္လို့မွတ္ရမယ္


မိုး: အမ္
နင့္ဟာ ေၾကာ္ျငာလဲပါတယ္
:D

me: အဲဒီမွာ....ေရဒီယို RECEIVER လိုသလိုပဲ...... ခံယူနိုင္တဲ့ အေနအထားလည္းလိုေသးသေပါ့
အေရးၾကီးသဟ...ဒါအေျခခံေတြ  

မိုး: ေအာ္ သိျပီ


me: တကယ္က်င့္ရင္ လြယ္ပါတယ္...

မိုး: ဆက္ေျပာဦး စိတ္၀င္စားစရာ အလြန္ေကာင္း၏


me: စိတ္နဲ့ပို့တဲ့ဓာတ္လိွဳင္းကို စိတ္နဲ့ဖမ္းရတာေပါ့.... ကုသိုလ္အေအးလိွဳင္းကို ... အကုသိုလ္အပူဓာတ္ရွိေနတဲ့ စိတ္က မဖမ္းနိုင္ဘူး... အမ်ိဳးမတူဘူး... Band Width မတူဘူး... Nature မတူဘူးေလ
ငါဆို....... အခက္အခဲတစ္ခုခု ၾကံဳတာနဲ့ .. သရဏဂံု refrash လုပ္၊ ၅ ပါးသီလ ျမန္ျမန္ယူျပီး... နီးစပ္ရာကို ေမတၱာပြားတာတို့...ဆႏၵရွိရာဘာဝနာတစ္ခုခုနဲ့ စိတ္ကိုအျမန္သန္ုစင္ေအးခ်မ္းေစျပီးရင္... ငါ့ကို ေမတၱာပို့ေနမွာေသခ်ာတဲ့....ဒါမွမဟုတ္ ငါ့ကိုသတိရတိုင္းေမတၱာဓာတ္ေတြျဖစ္မွာ ေသခ်ာတဲ့သူေတြကို စိတ္မွန္းျပီး.... ေမတၱာခံယူပါတယ္ဆိုျပီး...အခ်ိန္နည္းနည္းေပးတတ္တယ္....
11:50 AM နင္သိလား....အခ်ိန္တိုင္းမွာ... တစ္ေယာက္မဟုတ္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြ လႊတ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္ေလ... ေတာေတာင္ထဲမွာလဲ... ေမတၱာကမၼဌာန္းအားထုတ္ေနတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ...အမ်ားၾကီး... ကုသိုလ္ျပဳေမတၱာပို့ေနသူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနတယ္.... ေနာက္ ... မိဘေတြရဲ့ ေမတၱာ၊ ေနာက္ ဆရာေတြရဲ့ ေမတၱာ.... အဲဒါေတြ ခံယူလို့ရသဟဲ့
11:55 AM နင္သိမယ္ထင္တယ္... လိပ္မေတြဟာ.. ဥေတြဥျပီး သဲနဲ့ဖုံးခဲ့ျပီး.....သူတို့သဘာဝ ကုန္းေပၚမွာအၾကာၾကီး မေနနိဳင္၊ မေစာင့္ေရွာက္နိဳင္ၾကလို့ .. ေရထဲကေန ေမတၱာပို့ေနၾကတာတဲ့။ အဲဒီေမတၱာဓာတ္ေၾကာင့္သာ ဥေတြကေန အေကာင္ေပါက္တာတဲ့။ သုေတသနေတြက စမ္းျပီးေပါ့...  ဥျပီးဆင္းသြားတဲ့ လိပ္မကိုဖမ္းျပီး သတ္ျပစ္လိုက္တဲ့အခါ ဥေတြက ပုပ္သြားသတဲ့ ။ အရွင္ထားတဲ့ လိပ္မရဲ့ ဥေတြကေတာ့ အေကာင္ေပါက္တယ္တဲ့....
11:58 AM ညဏ္မယွဥ္တဲ့ အဟိတ္တိရစ ၦာန္စိတ္နဲ့ ပို့တဲ့ေမတၱာ ကေတာင္ အဲေလာက္စြမ္းေနတာ... အဲေလာက္ အားကိုးရတာ... အဲေလာက္ ရုပ္တရားေတြကို ေျပာင္းလဲဖြင့္ျဖိဳးေစနိင္တာ...
12:00 PM ငါတို့လူေတြက မဟာကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ့ ယွဥ္တဲ့ေမတၱာေတြပို့ေပးရင္.... မျဖစ္နိဳင္ဘူးဆိုတာ ဘာမွ မရွိဘူးဟဲ့


5 minutes
12:05 PM မိုး: သာဓု သာဓု သာဓု

me: အိပ္ေပ်ာ္သြားတာမလား..နင္
တေရးႏုိးမွ...သာဓုထေခၚေနတာ
တို့ရြာက အဖြားၾကီးေတြလည္းအဲလိုပဲကြဲ ့
:)

မိုး: ဟုတ္၀ူး မိုးအလုပ္မ်ားသြားတာ
ဆရာ့အခန္းကေနျပန္လာမွနင့္စာေတြျပန္ဖတ္ရတာ
ခု ထမင္းစားေနတယ္
စားေနရင္းတန္းလန္းလာဖတ္တာ၏
:P

me: အဟိုးဟိုး...........နာတိပါလယ္ဟ.... ေနာက္လိုက္တာပါ.. နင္ကလဲ...။ ငါလည္း အလုပ္လုပ္လိုက္၊ စာရိုက္လိုက္..... လူလာလိုက္ရပ္ထားလိုက္နဲ့ ...ဗိုက္ဆာလိုက္တာဟာ ထမင္းဘူးမပါဘူး... သြားစားေတာ့မယ္။

14 February 2010

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၁)

မမင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ "ဟမ္...တစ္ေယာက္တည္းရွိတာလား လ့ို"ေမးရင္၊ တစ္ေယာက္တည္းရွိတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ မမင္းမွာ သူငယ္ခ်င္ေကာင္းေတြ၊ စစ္မွန္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးကိုရွိတာပါ။ ဘာလို့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္ လို့ေျပာရတာလဲဆိုေတာ့....
-မမင္းကို "မမင္း" လို့ ေလာကၾကီးမွာ ပထမဆံုးစေခၚခဲ့တဲ့..သူ
-YTU-1st year နဲ့ 2nd year အေဆာင္မွာတစ္ေယာက္တစ္ခန္းစီ ေနၾကတုန္းက အားအားရွိ...မမင္းကုတင္ေပၚပိုင္စိုးပိုင္နင္း တူတူတက္လွဲေသးတယ္၊ မမင္းေျပာျပတာေတြလည္းနားေထာင္ေသးတယ္၊ ျပီး သူ ့ နည္းနည္းေလာက္ေစာင္းေျပာမိရင္ ငါကန္ခ်လိုက္မွာေနာ္လို့ ေျပာတတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း မ်ိဳး ဒီေလာက မွာသူတစ္ေယာက္ပဲရွိတာ...
-ညေနေစာင္း ထမင္းစားျပီးလမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါ၊ အေဆာင္နဲ့ေက်ာင္းၾကားက ကတၱရာလမ္းေပၚမွာ ႏွစ္ေယာက္သား ဖိနပ္ပစ္တမ္းကစားရင္ သမၺာန္ေလာက္ရွိတဲ့ သူ ့ စင္ၾကယ္ဖိနပ္အစိမ္းေရာင္ၾကီးနဲ့ မမင္းရဲ့ စင္ၾကယ္ဖိနပ္အနီေရာင္ပိစိေကြးကို မညွာမတာ ပစ္တတ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းမ်ိဳး ဒီေလာကမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းရွိတာ....
-အဲအဲ...ထမီကို ခါးပတ္ပတ္ဝတ္ရတာကလည္း...မမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္းရွိတာ မို့ပါ... =P

သူကမာနကင္းျပီး အျမဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးနဲ့ပတ္သတ္လို့ ကူညီစရာရွိရင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီတတ္သလို၊ အျမင္မေတာ္တာေတြ ့ လည္း...ထိထိေရာက္ေရာက္ ဝင္ပါတတ္သူျဖစ္တယ္။ ပင္ကိုယ္စိတ္ထားက ႏူးညံ့ျဖဴစင္ျပီး၊ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာတဲ့ သူျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အာျပဲၾကီးနဲ့ ေအာ္ခ်င္ရာေတြ ထေအာ္တတ္တာကလြဲလို့... မမင္းစိတ္ထင္ ကိစၥတိုင္းကို ေတာ္ေတာ္လက္ေတြ ့  က်က်စဥ္းစား လုပ္ေဆာင္တတ္သူ၊ စိတ္ဓာတ္ခိုင္ခန့္သူျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းတုန္းက မမင္းက ရန္ကုန္မွာက်ဴရွင္သြားတက္ျပီး...စာေမးပြဲနီးရင္ သူ့ကိုစာရွင္းျပရပါတယ္။ ေအာင္စာရင္းထြက္တိုင္းလည္း သူက မမင္းအေပၚကေန အျမဲေအာင္တတ္သူျဖစ္ပါတယ္။ ညဏ္ေကာင္းခ်က္။  မမင္းအခ်ိဳးမေျပတာေတြ၊ ပံုစံမက်တာေတြကို အရင္းအတိုင္းေထာက္ျပေဝဖန္တတ္သူ အျဖစ္ သူ ့ကိုအားကိုးရတဲ့ အခ်က္က မမင္းရင္ထဲကသူ ့ရဲ့ သီးသန့္ေနရာ၊ သီးသန့္တန္ဖိုးတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို သူငယ္ခ်င္းနဲ့ အခ်ိန္ရလို့ (အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ရုံးခ်ိန္မွာ) ခ်တ္ျဖစ္တာေလးေတြထဲက တခ်ိဳ ့ ဟာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ျပီးမွ်ေဝခ်င္စရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြေျပာျဖစ္ဖို့ ဆိုတာလူတိုင္းနဲ့ မျဖစ္နိဳင္ပါဘူး။ အျပန္အလွန္ၾကံဳသလို ခ်တ္ၾကတာမို့ အခ်က္အလက္ပိုင္းမွာ အားနည္းတာေၾကာင့္ ဘာသာေရးနဲ့ပတ္သတ္လို့ မေသခ်ာတာေလးေတြကိုေတာ့ မမင္းေလးစားအားထားရေသာ ဘုန္းဘုန္း အရွင္ေဒဝိႏၵာဘိဝံသ -သီတဂူ (သီရီလကၤာနိဳင္ငံ) ထံ Forward လုပ္၍ အမွားျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေပးပါရန္ ေတာင္းပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းက ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားကို "သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ေဆြးေႏြးခန္း" ေခါင္းစဥ္တပ္၍  သီးသန့္ျပန္ေရးျပီး ဘုန္းဘုန္းထံပို့ေပးရန္ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ဘုန္းဘုန္းက Edit လုပ္ေပးျပီးရင္ share လို့ရျပီလို့ေျပာပါတယ္။ သမီးေရးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါမယ္ဘုန္းဘုန္း လို့ေျပာထားတာ အၾကာၾကီးၾကာခဲ့ျပီး ခုထိလည္းမေရးျဖစ္၊ မပို့ေပးျဖစ္ေသးပါ။ ခုလို ကိုယ္ပိုင္ Blog ေလးလုပ္ျဖစ္ေတာ့ ဖတ္မေကာင္းမွာေတြ၊ ဘာဘာညာညာေတြကို မငဲ့ဘဲ၊ တင္ခ်င္ရာေတြ အားမနာတမ္းတင္ေနတာေၾကာင့္ ဒီ ခ်တ္တင္ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကိုလည္း ဒီမွာပဲစာလံုးေပါင္းေလးျပင္ျပီး၊ (အလုပ္တစ္ဘက္နဲ့ ခ်တ္ၾကရတာေၾကာင့္ လိုရင္းမေရာက္တာေလးေတြကို) အနည္းငယ္ျဖည့္စြက္လ်က္ အၾကမ္းပတမ္းပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းနဲ့ chat ျဖစ္တာေလးေတြ (၁)

မိုး: ငါတို႔ နတ္ျပည္ေရာက္ေနတာက်ေနတာပဲဟာ
မီးခိုးေတြတလူလူနဲ႔၏
မီးေလ ေနရာတိုင္းရွိဳ႕ ေနၾကတာ မႊန္ထူေနတာပဲ
:(

me: ဟုတ္လား......
ဒုေကၡာ

မိုး: လူလဲ မွိဳင္း၀ျပီး အေပၚပ်ံ ေတာ့မယ္
:D
ေတာ္ေတးလယ္ ငါ ေဘာင္းဘီ၀တ္လာလို႔
အဟစ္ ဟစ္

me: ပိုက္ဆံ အစစ္ေတြ၊ ကားအစစ္ေတြ ...ရွဳိ့မွ...ဟိုဘဝက သရဲေတြက အစစ္ေတြရမွာလို့ေျပာလိုက္ ... ဘယ့္ႏွယ့္ အတုေတြနဲ့ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာ... သူမ်ားလည္းဒုကၡေပးနဲ့
ဘယ္လိုဟာေတြနဲ့ လာေတြ ့တယ္မသိ
နင္မိုးေပၚပ်ံမသြားဘဲ... မွဳိင္းမိျပီး...ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားဦးမယ္ ... ေဝးေဝးမွာေန

မိုး: ပ်ံလြန္ ေတာ္မူတယ္ ...??? !!! အင္း ဒီစကားလံုး ကို ငါၾကားဖူးပါတယ္
အယ္
ဟား ဟား
မတာပုမ

me: အေဟးေဟး.....ငါကလဲ တစ္ေန့တစ္ခါေလာက္မွ နင္ဆဲတာမခံရရင္ တယ္မလန္းဆန္းဘူး ျဖစ္တယ္

မိုး: ေအးပါ စိတ္ခ်
ေမးဦးမယ္
ပရိတ္ၾကီး ၁၁သုတ္က ဘာလို႔ရႊတ္ၾကတာလဲ
ပဌာန္းကိုေကာ ဘာလို႔ရြတ္ၾကတာလဲ
ရြတ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဘယ္လိုဘယ္လုိစိတ္ထားျပီးရြတ္သင့္သလဲ
အဓိပါယ္လဲ မသိဘူးေလ ေနာ္ ... ဘယ္လိုိစိတ္မ်ိဳးမွမသြင္းပဲ ဗတား ဗတားနဲ႔ရြတ္ေနရင္ ဘာအက်ိဳးမွမရွိဘူးလား
ဟီးး

me: ငါညကမအိပ္ခင္ ပဌာန္းရြတ္တယ္၊ ဒီေန့ခင္း ထမင္းစားျပီး ပရိတ္ၾကီး၁၁သုတ္ရြတ္တယ္...

မိုး: ဘာလို႔ရြတ္တာလဲ

me: ေပ်ာ္လို့

မိုး: ေအး ငါလဲအျမဲေပ်ာ္ေနေတာ့ ရြတ္မလားလို႔ေလ ..

me: ေဟတု=ဟိတ္၊ ပစၥေယာ=ေက်းဇူးျပဳတယ္... ဟီး... ရြတ္ရင္းနဲ့ကိုေပ်ာ္လာမယ္
မအိပ္ခင္ရြတ္ရင္ ... အိပ္ပါေပ်ာ္သြားမယ္ 

မိုး: ငါ ရြတ္ပါတယ္ ရြတ္ရင္းနဲ႔လဲေပ်ာ္ပါတယ္ ဘာလို႔ ဆို ရြတ္လို႔ေကာင္းတာကိုးးး ..

နင္က ငါ သိခ်င္တာကိုမေျဖဘူး
ဟြင္း
ဒီတိုင္းရြတ္ရံုနဲ႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာေရးထားတဲ့ အက်ိဳးေတြ အကုန္ျပည့္ေရာလား
ပရိတ္ၾကီးေကာေပါ့ဟာ
ရြတ္ေနခ်ိန္ ဘာကိုအာရံုျပဳသင့္လဲပါဆိုမွ

me: စာအုပ္ထဲက အက်ိဳးေတြ......... ဘုရား၊ဘုရား။ ..အဲဒါေတြငါသိပ္မသိဘူးထင္တယ္...... ငါရြတ္တာက ဘာလို့ရြတ္တာလဲဆိုေတာ့...(အဲၾကြားလိုက္ဦးမယ္... ငါက ပဌာန္းနိေဒသ နဲ့ ဓမၼစၾကၤာကို အလြတ္ရြတ္တာ ဆရာ...) ။ နင့္ကို ဘာလုပ္(ဘာအာရုံျပဳ)လို့ မေျပာျပတတ္ဘူး...ငါဘာလုပ္တယ္ဆိုတာေျပာမလို့...

မိုး: အင္းေျပာျပ
ပဌာန္းကို အလြတ္ရြတ္လို႔ရတဲ့ ဇယား ရွိတယ္လို႔ေတာ့ေျပာတယ္ ငါ ေတ့ာ စာအုပ္ၾကည့္ရြတ္တာ
--------------------------------------------------------------------------------
6 minutes
မိုး: အာလာလာ ၃ ႏွစ္ခြဲေလာက္ၾကာေနျပီဟ

me: ပရိတ္ကခဏေနဦး၊ ပဌာန္းအေၾကာင္းေလး အရင္ေျပာမယ္
နမူနာေလးေပါ့ ... ဟိတ္ ၆ ပါးရွိတယ္.... "ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အေလာဘ၊ အေဒါသ၊ အေမာဟ" .... အဲဒီ ၆ ပါးက တစ္ေလာကလံုးမွာ ရွိရွိသမွ် ကုသိုလ္၊အကုသိုလ္ေတြ၊ ေကာင္းက်ိဳး၊ ဆိုးက်ိဳးေတြျဖစ္လာေအာင္ ... (ဥပမာ...သစ္ပင္ရဲ့ အစိတ္အပိုင္အားလံုး ရွင္သန္ၾကီးထြားေအာင္ ေရေသာက္ျမစ္က ေထာက္ပံ့သလို) ဟိတ္ (သို့) မူလ (သို့) အရင္းအျမစ္ အျဖစ္ ေထာက္ပံ့ေပးတယ္။ ဟိတ္ ၆ ပါးျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ေဒါသ...ေတြက စိတ္ကိုမွီတြယ္ျပီး၊ စိတ္ကိုျခယ္လွယ္တဲ့ ေစတသိက္တရားေတြပဲ။ အကုသိုလ္ဟိတ္သံုးပါးျဖစ္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္၊ ေမာဟစိတ္ေတြက ရွိရွိသမွ် အကုသိုလ္မေနာကံ၊ အကုသိုလ္ဝစီကံ၊ အကုသိုလ္ကာယကံေတြကိုျဖစ္ေစျပီး အကုသိုလ္အက်ိဳးေပး မေကာင္းတဲ့တရားမွန္သမွ်ရဲ့ မူလဇာစ္ျမစ္ပဲျဖစ္တယ္။ ကုသိုလ္ဟိတ္ေတြေၾကာင့္ ေကာင္းတာေတြျဖစ္တာကို အလားတူလို့ သေဘာေပါက္လိုက္ပါဦး။ စိတ္၊ ေစတသိက္ေတြ၊ ကံသခၤ ါရေတြ အေၾကာင္းသိရင္ ... ရြတ္ေနရင္းအာရုံျပဳလို့ အင္မတန္ေကာင္းေပါ့... တစ္ခါတည္းရုပ္နာမ္ဓမၼကို ဝိပသနာရွဴျပီးသားျဖစ္တယ္...  နင္ စိတ္ရွည္ရွည္ထားေနာ္... နင္သိခ်င္တဲ့ေနရာထိ ငါဆြဲသြားမွာပါ... အျမင့္ဆံုးကေနပဲ စေျပာခ်င္တယ္... နင္ကညဏ္သိပ္ၾကီးတဲ့ ပုဂၢဳိလ္မို့ပါ
ပဌာန္းရြတ္ရင္းနဲ့ သစၥာေလးပါးကိုသိသြားနိဳင္တယ္ဆိုတာ .. ငါ့ရဲ့ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ပါ။ ဒါအျမင့္ဆံုးအဆင့္ ေမွ်ာ္လင့္အပ္တဲ့အရာပါ။ သစၥာေလးပါးသိဖို့ ရြတ္တယ္....ေနာ္..

မိုး: အင္း

me: ေနာက္တစ္ဆင့္ ဆင္းေျပာေတာ့မယ္...

မိုး: ဆင္း

me: ဘုရားရွင္ရဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အဆံုးအမ သာသနာဟာ... ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိန္းနိဳင္တဲ့သူေတြ...မရွိေတာ့တဲ့ေန.မွာ... ကြယ္ေပ်ာက္သြားမွာျဖစ္တယ္...ပိဍကတ္ ၃ပံု တရားအလံုးစံုမွာ... အဲဒီပဌာန္းက်မ္းၾကီးက အခက္ခဲဆံုးျဖစ္တဲ့အတြက္... သာသနာကြယ္ရင္ ပဌာန္းက စ...ကြယ္မွာျဖစ္တယ္

မိုး: အခက္ဆံုး ဟုတ္လား
ေျပာဟာ ငါ ခုမွနင့္ႏွာဖ်ားေလးပဲျမင္ရေသးတယ္
နင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲဆိုတာ အကုန္ျမင္ရေအာင္ျပ

me: ဟုတ္၏......ဓာတ္၊ ပရမတ္ အရွိတရားေတြကို အရွိအတိုင္းေဟာထားတာေၾကာင့္ ခက္တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဌာန္းကို အဓိပၸာယ္သိေအာင္သင္ယူျပီး၊ အာဂံုရြတ္ေဆာင္တဲ့သူဟာ... သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္း ေက်းဇူးဆပ္ေနရာေရာက္တယ္.... ဒါေၾကာင့္ ဒုတိယအဆင့္အေနနဲ့ သာသနာေတာ္ကို ေက်းဇူးသိတတ္လို့ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းလိုလို့ ရြတ္ရတယ္။

မိုး: ျပီးေတာ့ေကာ
မျမင္း
ဘယ္ေျပးသြားတာတုန္း၏

me: ေအး.....ေရွ့ကေခၚလို့၏
ေနာက္တစ္ခ်က္က အဲဒီ ပဌာန္းက်မ္းအပါအဝင္ အဘိဓမၼာတရားေတြကို ဘုရားရွင္နတ္ျပည္မွာေဟာခဲ့တာျဖစ္တယ္
အဲဒီေတာ့ နတ္ေတြအားလံုး အရမ္းအေလးအနက္ျမတ္နိဳးတဲ့ အသံျဖစ္တယ္ေလ

မိုး: ဟီးးး နင္ မအားတာကို ငါက က ကူရွဳပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္
ေအာ္ ... ဒါေၾကာင့္ နတ္ေတြ ကိုေသခ်ာပင့္ဖိတ္ျပီးမွရြတ္ခို္င္းတာကိုးး

me: နင့္ဟာနင္ အဓိပၸါယ္သိလို့ပဲ ရြတ္ရြတ္၊ မသိဘဲ ရြတ္ရြတ္... earth bound daties ဆိုတာရွိတယ္.. စတုမဟာရာဇ္နတ္ေတြေပါ့

မိုး: အင္း အဲ့နတ္ေတြက နားလည္မွာေပါ့
ေနာ္ မမင္း

me: နားလည္တာေပါ့... သူတို့က တေစ၊သူရဲျပိတၱာေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္တယ္ ... လူေတြကိုေစာင့္ေရွာက္တယ္..  အဲဒါေၾကာင့္ အဲလိုရြတ္တဲ့သူကို ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳတယ္

မိုး: ေအာ္ ေအာ္ သူတို႔ေကာမရြတ္ဘူးလား

me: ဒါက စာအုပ္ေတြမွာ ပါတဲ့ အက်ိဳးေတြျပည့္ပံုျပည့္နည္းပဲျဖစ္တယ္
အင္း........သူတို့ရြတ္မရြတ္ေတာ့ ငါမသိပါဘူး..... သူတို့မွာ စာအုပ္ေတြဇယားေတြေတာ့မရွိဟန္.. ဟားဟား

မိုး: အဟစ္ ဟစ္ ဟုတ္မွာပဲ ... အင္း ..နင္ေျပာတဲ့ သစၥာေလးပါးကို က ဘယ္လိုိသိျမင္ႏုိင္မွာတုန္း၏

me: ဒါကေတာ့့ ရြတ္ေနတုန္းမွာ ..အဓိပၸါယ္ကို ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျပီး သေဘာေပါက္နားလည္ရင္... သိမွာ။ (ဥပမာ...အာရမၼဏပစၥေယာ=အာရုံအျဖစ္ေက်းဇူးျပဳတာ။ ရူပါယတနံ-အဆင္းအာရံုရုပ္တရားတို့သည္...စကၡဳဝိညာဏဓာတုယာ-ျမင္သိစိတ္ကိုတဲ့၊ အာရမၼဏပစၥေယန ပစၥေယာ-ေတာင္ေဝွးၾကိဳးတန္းသည္ မ်က္မျမင္ဒုကၡိတကို မွီရာရပ္ရာဆြဲကိုင္လမ္းေလွ်ာက္ရာအျဖစ္ေထာက္ပံ့ေက်းဇူးျပဳသလိုတဲ့... )

မိုး: ေအာ္ ေအာ္ ငါ သိျပီ
ႏွာေခါင္း၇င္းေလာက္ ျမင္ရျပီ ဆက္ျပဦး

 me: အဲဒီမွာ အဆင္းကိုျမင္တဲ့ အခါျဖစ္လာတဲ့ စိတ္ေစတသိက္ေတြ၊ ရုပ္တရားေတြကို အာရုံျပဳရင္းက ရုပ္နာမ္ဓမၼေတြရဲ့ သေဘာ=တရား ကို ဝိ=အထူး၊ ပသနာ=သိတတ္ေသာ၊ ညဏ္ပညာျဖစ္လာျပီး၊
သစၥာေလးပါးကိုသိဖို့ ညဏ္၁၀ပါးရွိသဟ....ဝိပသနာညဏ္၁၀ပါးေပါ့...
ပထမဆံုးက နာမရူပပရိေစၦဒညဏ္တဲ့ ရုပ္နာမ္ကိုပိုင္းျခားသိတဲ့ညဏ္။ ရုပ္နာမ္ေတြကို ပိုင္းျခားသိရင္ ရုပ္နာမ္ဓမၼေတြရဲ့ ဆင္းရဲေၾကာင္း ဒုကၡသစၥာ၊ ဆင္းရဲျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သမုဒယ သစၥာ၊ ဆင္းရဲျခင္းခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာ၊ ဆင္ရဲျခင္းခ်ဳပ္ေၾကာင္းအက်င့္တရား မဂၢသစၥာ ဆိုတာေတြကို သိလာမွာ။
အေမွာင္မရွိရင္ အရွိကို အရွိအတိုင္းျမင္တယ္... သစၥာေလးပါးဆိုတာ အရွိတရားပဲ...အေမွာင္ဆိုတာ ေမာဟဟိတ္.... ညဏ္ဆိုတာ....အေမာဟဟိတ္... ပဌာန္းတရားကလြတ္ေနတဲ့၊ ပဌာန္းတရားမွာ မပါတဲ့ သဘာဝဓမၼ...ေလာကမွာလံုးဝမရွိပါဘူး

မိုး: ဟား ေရလည္မိုက္တယ္
နင့္ဟာက ဆင္းေနတာလား ျပန္တက္ေနတာလားဟင္
နင္ ေျပာရမွာက်ယ္ျပန္႔လြန္းေနတယ္မွတ္တယ္ .. ငါ လာခဲ့မယ္ နင္အားတဲ့တေန႔ေလာက္ ငါ့ကိုေျပာျပ
စာရိုက္ရတာ နင့္လက္ ေမာေနဦးမယ္

me: နင့္ကို အျမင္ဆံုး သစၥာေလးပါးနဲ့ .. အနိမ့္ဆံုးနတ္ခ်စ္ေအာင္လုပ္ျပီး လိုရာအက်ိဳးျပီးတဲ့ အဆင့္၂ခုေျပာေနတာေလ....
ဓမၼဒူတ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ခုငါေျပာတဲ့ အဆင့္၂ခု...
ရဲ့ အလယ္က တစ္ဆင့္ကို သင္ထားတာရွိေသး၏

မိုး: ခုေျပာမွာလား ငါက သိခ်င္တယ္ နင့္လက္ ေပါက္စိေလးေတြကို သနားလို႔၏
:(

 me: ေဟတု=ဟိတ္ (ေရေသာက္ျမစ္).... ကိုယ္ဟာ... ကိုယ့္မိသားစုရဲ့ ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ျပီလားလို့... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးတဲ့

မိုး: လံုး ၀ လံုး၀ မျဖစ္ေသးပါ ဟု ေသခ်ာပါသည္ တဲ့ အေျဖက

me: ဒီထက္ပို ညဏ္ၾကီးရင္ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ အသိုင္းအဝိုင္း ကိုယ့္နိုင္ငံ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္သာသနာ... ကိုယ့္ကမၻာအတြက္ ေရေသာက္ျမစ္သဖြယ္ ေက်းဇူးျပဳ ေထာက္ပံ့နိုင္တဲ့သူ ျဖစ္ျပီလားေပါ့

မိုး: ေ၀းးးးးးးးးးးးးးးးၾကီးျဗဲ
ဟိ ဟိ
မမင္းေကာ ဘယ္အတြက္ေရေသာက္ျမစ္ျဖစ္ျပီလဲ၏

me: ငါလား.........နင့္လိုပဲ ေဝးၾကီးျဗဲ....
အာရမၼဏ=အာရုံ..... ကိုယ္ဟာ ကိုယ့္မိသားစု ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ေကာင္းတဲ့ အာရုံဟုတ္ရဲ့လား...ကိုယ့္ေၾကာင့္ စိတ္ႏွလံုးဝမ္း ေအးျငိမ္းခ်မ္းသာရရင္ ကိုယ့္ျမင္တိုင္း(ရူပါယတနံ=အဆင္းအေနနဲ့) ။
ကိုယ့္အသံၾကာတိုင္း (သဒၵါယတနံ)
အဲလို အာရုံေကာင္းအျဖစ္နဲ့ ေလာကကို ေက်းဇူးျပဳနိဳင္တဲ့သူ ျဖစ္ျပီလားလို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ေမးတဲ့

မိုး: အာ ... မျမင္းက မိုးထက္ ႏွာတဖ်ား သာပါတယ္ဟာ ..သြပ္ သြပ္ သြပ္
အဲ့ဒါေတ့ာျဖစ္ေလာက္တယ္ဟ ငါက အိ္မ့္ဆည္းလဲေလ

me:ငါက ဒီေလာက္ ႏွေခါင္းျပားတာ ဘယ္လိုလုပ္ ႏွာတစ္ျဖားသာမွာလဲ
 ေအးေအး ၂၄ ပစၥည္းရွိတာ ေရွ့ဆံုး ၂ခုေတာ့ အၾကမ္းဖ်င္းေလးေျပာလို့ျပီးေပါ့ ... က်န္တာကေတာ့ ... ကိုေပါက္ကိုပဲေမး......ေဟးေဟး။ ပရိတ္ဆိုတာလည္း ဒီအတိုင္းပဲဟ။ နတ္ေတြရဲ့ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳေစာင့္ေရွာက္မွဳလိုခ်င္လို့ ရြတ္တာက တစ္မ်ိဳး။ ေနာက္ ပရိတ္မွာက သစၥာဆို၊ သစၥာျပဳထားတာေတြမ်ားတယ္ေလ။ သစၥာရဲ့ တန္ခိုးကလည္းစြမ္းတယ္။ ေနာက္ ပရိတ္ရြတ္တဲ့သူဘက္က ျပည့္စံုရမယ့္အဂၤ ါရပ္ေတြမွာ အဓိပၸာယ္သိရျခင္းဆိုတာပါတယ္။ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးကေတာ့ အဲဒီပရိတ္ရြတ္တာနဲ့ ပတ္သတ္ျပီး "ခင္ဗ်ားတို့က ေသာက္ေဆးကို လူးေဆးလုပ္ျပီး သံုးတာကိုး" လို့ေျပာသြားဖူးတယ္။ ရြတ္ရုံမဟုတ္ နားလည္သိျမင္၊ က်င့္ၾကံအားထုတ္ရန္ လို့ေျပာသြားတာဟ။

မိုး: အင္း....ဆက္ေျပာပါဦး။ စိတ္ဝင္စားတယ္..

me: ပထမဆံုး မဂၤလသုတၱန္မွာဆို ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ၾကီးပြားခ်မ္းသာ မဂၤလာအျဖာျဖာနဲ့ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ၾကံရမယ့္ နည္းလမ္း ၃၈ ပါးကို ဘုရားရွင္သင္ထားတာ။ လူမိုက္ေရွာင္၊ လူလိမၼာေပါင္း၊ ပူေဇာ္ထိုက္သူပူေဇာ္၊ သင့္ရာေန...ဆိုတာေတြကစျပီး သူျမတ္ဖူးေမ်ာ္၊ အာရုံမလိုက္စား၊ တရားေဆြးေႏြး၊ အက်င့္ျမတ္ပြားမ်ား...ဆိုတာေတြအလယ္၊ အရိယာသစၥာသိျမင္၊ နိဗၺာန္မ်က္ေမွာက္ျပဳ ဆိုျပီး... နိဗၺာန္အထိအက်ိဳးျပီးေစတဲ့ တရားနည္းလမ္းေတြေပါ့။ ဒါလည္းပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္မွာ ပထမဆံုးတစ္ခုကိုပဲ ေျပာရေသးတာေလ။ ဒီေတာ့ အစမွာရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္ေအာင္ရြတ္၊ လူနတ္ခ်စ္ခင္တယ္၊ စိတ္ၾကည္လင္တယ္။ ေနာက္ အဓိပၸာယ္သေဘာေပါက္ေအာင္ ေလ့လာ။ က်င့္ၾကံေနထိုင္သြားရင္ ဘဝသံသရာကေန အျပီးထြက္ေျမာက္သြားနိဳင္တဲ့ အထိအက်ိဳးရွိတာေလ။ ေနာက္တစ္ခါအခ်ိန္ရခဲ့ရင္ ေနာက္ထပ္ပဌာန္းပစၥည္းေတြ၊ ေနာက္ထပ္ပရိတ္သုတၱန္ေတြကို ေအးေဆးဆက္ရွင္းျပခ်င္ေသးတယ္။

မိုး: ငါဒီဟာကို ပရင့္ေအာက္ထုတ္သြားမယ္ဟာ။ အဇင့္ကိုျပန္ျပမလို့...

me: ေအးေအး... နင့္ ရုံးဆင္းခ်ိန္ေက်ာ္ေနျပီ မဟုတ္လား... ျပန္လိုက္ဦးေလ...


မိုး: ေအး .. ျပန္ေတာ့မွာ ..

me: ေအးေအး....ေကာင္းတယ္...ဂိုး

13 February 2010

ကိုယ့္အၾကိဳက္ (ပထမဆံုး တဂ္ပို့စ္)

မဇြန္ရဲ့  "ကိုယ့္အၾကိဳက္ (ပထမဆံုး တဂ္ပို့စ္)"  ဆိုတာေလးဖတ္ျပီးသကာလ ကုတင္ေအာက္က Leggage ထဲတြင္ ေခ်ာင္ထိုးထားသည္မွာ ၾကာလွျပီျဖစ္ေသာ လံုခ်ည္ကေလးမ်ားအား ခဏတျဖဳတ္ ထုတ္ဝတ္ခ်င္စိတ္ေလး ျဖစ္မိပါသည္။ မဇြန္အား Online တြင္ အဆင္သင့္ေတြ ့ရသျဖင့္ လွမ္းေမးလိုက္ေသးသည္၊ " တဂ္ပို့စ္ ဆိုတာဘာၾကီးလဲဟင္ " ဟု။ မဇြန္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ရွင္းျပျပီးေနာက္ "တဂ္လိုက္မယ္ေနာ္၊ ေရးပါ" ဟုေျပာခ်ိန္မွာ မမင္းစိတ္က ၉-တန္းတုန္းက ေရးခဲ့ဖူးေသာ စာစီစာကံုးႏွစ္ပုဒ္ကို အေျပးအလႊား သတိယသြားမိေလေတာ့သည္။

၈-တန္းေအာင္တဲ့အထိ စာစီစာကံုးဆိုတာ စာေမးပြဲၾကီးေရာက္မွ ၾကံဳသလိုေရးခဲ့သည္ခ်ည္းပင္။ ၉-တန္းေရာက္ေတာ့မွ လူလူသူသူ အတန္းထဲတြင္ စာစီစာကံုးအေရးက်င့္ရဖူးေတာ့သည္။ မွတ္မိေနေသးသည္။ ပထမဆံုးအပုဒ္က "ကြ်ႏ္ုပ္၏ တစ္ေန့တာ" ဟူတည္း။ မမင္းက သာမန္ေန့တစ္ေန့တြင္ မမင္းလုပ္ေလ့ရွိသည္မ်ားႏွင့္ ၾကံဳရေလ့ရွိေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို တစ္မ်က္ႏွာသာသာေတာင္ လက္စြမ္းျပေရးဖြဲ ့ခဲ့ေပရာ ေပးမွတ္ဆယ္မွတ္တြင္ သံုးမွတ္ၾကီးမ်ားေတာင္ရရွိခဲ့ေလသည္။ ေအာင္မွတ္ပင္မရျငားေသာ္လည္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ အင္မတန္သေဘာေခြ ့မိေလသည္။ မနက္ခင္းကားနိဒါန္း၊ ညပိုင္းကားနိဂုံးခ်ဳပ္ျဖစ္၍ က်န္တစ္ေန့တာလံုးကား စာကိုယ္ပိုဒ္မ်ားတည္း။ ေျပာင္ေျမာက္လွေသာ မမင္း၏ စာစီစာကံုးနိဂုံးခ်ဳပ္ကား ဤသို့တည္း။ "ညေနေစာင္းတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလူစုကာ စက္ဘီးတစ္စီ္းစီျဖင့္ လည္၍ပတ္၍ ေဆာ့၍ေျပာ၍မွ အားမရေသးမီ၊ ျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္လ်က္ရွိေသာ ေလာကၾကီးသည္ကား အေမွာင္ထုကိုေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ေခ်ျပီ။ အဖြားကိုအလြန္ခ်စ္ေသာ ကြ်န္မသည္ မတတ္သာ၍အိမ္ျပန္ကာ အဖြားခ်ိဳးရန္ေရျဖည့္၊ ကိုယ္တိုင္ေရခ်ိဳး၊ ထမင္းစားျပီးသည့္ေနာက္ မီးမလာလ်င္ စာနည္းနည္းပါးပါးက်က္ျပီး၊ မီးလာလ်င္ကား တီဗီြဇာတ္လမ္းတြဲၾကည့္ျပီးေနာက္ အိပ္ယာဝင္ျခင္းျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္၏တစ္ေန့တာကို နိဂုံးကမၼတ္အဆံုးသတ္လိုက္ ေလေတာ့သတည္း။"

ေနာက္ထပ္တစ္ပုဒ္ကား "ကြ်ႏု္ပ္၏ အိမ္နီးခ်င္းမ်ား"။ ေလးမ်က္ႏွာေက်ာ္ေသာထို စာစီစာကံုးတြင္ ပါဝင္သမွ် မမင္း၏အိမ္နီးခ်င္းမ်ား၏အမည္ကား ေဟမာ၊ ေမဆြိ၊ မီမီဝင္းေဖ၊ ေကာ္နီ၊ ရင္ဂို၊ ဗဒင္၊ ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၊ ကိုင္ဇာ၊ ခိုင္ထူး၊ ခင္ေမာင္တိုး၊ ထူးအိမ္သင္.... ေစာဘြဲ ့မွဴးေတာင္ခ်မ္းသာမေပး ထိုေခတ္ကေရပန္းစားေသာ အဆိုေတာ္အားလံုးကို ယူသံုးထားျခင္းသာတည္း။ ထိုစာစီစာကံုးႏွစ္ပုဒ္အား သိမ္းထားခဲ့မိရင္ေကာင္းမွာဟု တစ္ခါတစ္ေတြးမိေနတတ္သည္။ ယခုမူ မဇြန္ေက်းဇူးေၾကာင့္ အလားတူ စာစီစာကံုးတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးျဖစ္ေပဦးေတာ့မည္ဟု သေဘာရလ်က္ "ခ်ကြာ၊ ေက်ာင္းတုန္းက အတန္းထဲမွာ စာစီစာကံုးေျဖသလိုပဲ သေဘာထားျပီးေရးမယ္။ တဂ္လိုက္ေပေတာ့ မဇြန္ေရ" ဟုတာဝန္ခံမိသည့္ အားေလ်ာ္စြာ ၾကိဳးစား၍ ေရးသားလိုက္ပါသည္... ဆက္လက္ရွဴစားအားေပးေတာ္မူၾကပါကုန္။

တဂ္ပို့စ္၏ေခါင္းစဥ္ကား "ကိုယ့္အၾကိဳက္"၊ ေရွ့ကလူမ်ားက လံုခ်ည္မ်ားအေၾကာင္းေရးခဲ့သည္တဲ့။ "ကိုယ့္အရွိ" ဆိုဟုတ္တုတ္တုတ္ ဟုျဖတ္ခနဲေတြးထည့္လိုက္မိသည္။ မမင္းကား ဤသို့ေသာရုိးရာလံုခ်ည္မ်ားအား ကိုယ္ဟန္ေျပျပစ္သူမ်ား ေက်ာ့ရွင္းစြာ ဝတ္ဆင္ထားလ်င္ အင္မတိ၊ အင္မတန္ ႏွစ္သက္မက္ေမာ သေဘာက်တတ္သူျဖစ္ေလသည္။ ကိုယ္တိုင္မူကား ပုအိုင့္အိုင့္မို့ လံုခ်ည္ႏွင့္မလိုက္ဘက္ဟု အထင္ေရာက္သည္က တစ္ေၾကာင္း၊ ခါးတြင္တင္းစြာစည္းေႏွာင္ေနေသာ ခံစားခ်က္ကို မခံစားတတ္၍တစ္ေၾကာင္း လံုခ်ည္မ်ားကို ျမတ္ျမတ္နိဳးနိဳးမက္မက္ေမာေမာ မရွိလွေပ။ စလံုးသို့ထြက္လာေသာအခါ ေရလဲလံုခ်ည္ပင္ မပါလာခဲ့ေပ။ ထိုအခါမွပင္ ဘဝမွာ လံုခ်ည္တစ္ထည္မွမရွိဘဲလူလုပ္ရတာ သိပ္ေတာ့အဆင္မေျပလွဟု ေတြးမိေတာ့သည္။ ေရလဲလံုခ်ည္ေလး ပို့ေပးပါဟု အိမ္ကိုျပန္မွာရေလေသာအျဖစ္။


ေရလဲလံုခ်ည္မ်ားကလြဲ၍ ခ်မ္းသာသမွ်ဒါအကုန္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ထည္မွ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဝယ္ထားတာ မပါေပ။ စလံုးေရာက္မွ ကီမိုနိဳ ၅ ထည္ႏွင့္ ပါတိတ္ ဆယ္ထည္ထက္မနည္းဝယ္ျပီးျဖစ္သည္။ [ပါတိတ္စက္ရုံေရွ့တြင္ ၄လခန့္ေနခဲ့ဖူးသည္ေလ။] ဝယ္ဝယ္သမွ် အေမမ်ားႏွင့္ အေဒၚမ်ားအတြက္သာ၊ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ထည္မွမပါခဲ့ေပ။ မမင္းကို အဝတ္အစားဆင္ရသူမ်ား ဒုကၡေတာ့မ်ားရွာသည္။ မမင္းလိုလူ၏ အၾကိဳက္ကို အေမအရင္းပင္ မသိတန္ရာ။ ေမြးစားအေမကား ပိုဆိုးေတာ့သည္။ သူ ့ကိုယ္သူပင္ သူဘာၾကိဳက္မွန္း မသိ၍ အပ်ိဳၾကီးလုပ္ေနေလသည္။ =P မမင္းကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ္ဘာၾကိဳက္မွန္းကိုယ္မသိ (အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေတာ့မွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္)။ ထို့ေၾကာင့္ကိုယ္ႏွင့္တန္လို့ ရလာသမွ် (အဝတ္အစားကို ဆိုလိုသည္) ဘယ္သူက ဆင္ဆင္ ဂ်ီးမမ်ားဘဲ ၾကိဳက္ရေတာ့သည္သာ။

အလယ္မွ ခရမ္းေရာင္ အပြင့္ကား အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ဗ်ိဳင္း ေပးထားတာျဖစ္သည္။ ပုဇြန္ဆီေရာင္ ကခ်င္ပိုးကား ဝမ္းဆက္ျဖစ္ေလသည္။ ေမေမ ထားဝယ္မွလူၾကံဳႏွင္ ့တကူးတက ပို့ေပးလိုက္တာျဖစ္သည္။ က်န္လံုခ်ည္အားလံုးမွာ ေမြးစားအေမဟု မမင္းေျပာေနေသာ ဆရာမေဒၚသူဇာဝင္း ၏ ညီမ ေဒၚသဇင္ဝင္း၏ လက္ရာမ်ားသာျဖစ္သည္။ စလံုးမွ လံုခ်ည္မပါဘဲျပန္လာမည့္ သူ့တူမအေၾကာင္းကိုသိ၍ ၾကိဳတင္ခ်ဳပ္ႏွင့္ကာ ရန္ကုန္ကေနဆီး၍ ဆင္ရွာေလသည္။ ေက်းဇူးၾကီးေပစြ။ အစြန္ဆံုး မီးခိုးျပာေလးကား စကတ္ထဘီ (ဖိစကတ္) အက်ၤ ီႏွင့္ ဝမ္းဆက္ျဖစ္ေလသည္။ တစ္ခါမွ မဝတ္ရေသးပါ။ အန္တီသဇင္က မမင္း အနက္ေရာင္ၾကိဳက္တတ္သည္ဟု အမွတ္မွား၍ အနက္ကေလး ႏွစ္ထည္လည္း ဝယ္ထားရွာသည္။ မမင္းအၾကိဳက္ဆံုးကား ေယာဂီထဘီပင္တည္း။ PAMC (Weekends Meditation Retreat) မ်ားဝင္တုန္းက ဝတ္ျဖစ္သည္ေလ။ အိမ္ေနရင္းလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ဝတ္ပါသည္။ နိဗၺိႏၵညဏ္ကို အာရုံျပဳေသာအေရာင္ မဟုတ္ပါလားေလ။

ဘဝမွာ အၾကိဳက္ဆံုးလံုခ်ည္တစ္ထည္ ရွိခဲဖူးပါသည္။ YTU တက္စဥ္က ေမေမခ်ဳပ္၍ ပို့ေပးေသာ မီးခိုးေရာင္ထဘီေလးျဖစ္သည္။ ခ်ိတ္ျဖင့္ခ်ဳပ္ထားေသာ စကတ္ထဘီျဖစ္၍ ဝတ္ထားလ်င္ လံုခ်ည္ပင္ျဖစ္ျပီး ေနရထိုင္ရအင္မတန္လြတ္လပ္ေလသည္။ ပုံက်ျပီး၊ အဆင္လွေသာ ထိုလံုခ်ည္ေလးအား ၾကိဳက္လြန္းလွ၍လည္း မၾကာမၾကာဝတ္ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။  ထိုလံုခ်ည္ေလးကား တနသၤာရီရုိးမတစ္ေနရာမွာ ဆိုင္ကယ္ျဖင့္ လွ်ဳိထဲကို ေဇာက္ထိုးဆင္းစဥ္အခါက ဒူးေအာက္မွ တစ္ပိုင္းလံုးျပတ္၍ ပါသြားခဲ့ေလျပီ။ ေက်ာင္းျပီး၍ ဘြဲ ့ယူခါနီးတြင္ ပိုးခ်ိတ္ပန္းေရာင္ေလးတစ္ထည္ကို အီတလီပိုးပန္းေရာင္ေဖ်ာ့ အက်ၤ ီ ေလးႏွင့္တြဲ၍ ေမေမဝယ္ခ်ဳပ္ေပးခဲ့ေပသည္။ သို့ေသာ္ခုထိ တစ္ခါမွ မဝတ္ဖူးေသး။ ရြာကအိမ္မွ ေသတၱာထဲတြင္ ဒီအတိုင္းပင္ေတြ ခဲ့ေသးသည္။ [ဘြဲ ့ယူမည့္ရက္သည္ ဝင္ေနက်တရားစခန္းႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ေနေသာေၾကာင့္ ဘြဲ ့ကိုအေဝးေရာက္ေျပာင္းတင္ကာ တရားစခန္းသြားဝင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္။]

ဓာတ္ပံုထဲတြင္ မမင္းၾကိဳက္တာေလးတစ္ခု ထည့္ထားေပေသးသည္။ ကတီပါဖိနပ္။ ခုထိ ရန္ကုန္ျပန္သည့္အေခါက္တိုင္း ဗ်ိဳင္းအတြက္ အျမဲဝယ္လာတတ္သည္က ကတီပါဖိနပ္သာ။ မမင္းကိုယ္တိုင္ ရုံးေနရင္း၊ အိမ္ေနရင္းလည္း ကတီပါဖိနပ္သာစီးပါသည္။ ဓာတ္ပံုတြင္ပါေသာ ဖိနပ္မွာ ရြာမွသယ္လာေသာ ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ေလးသာျဖစ္ေတာ့သည္။ ခ်မ္းသာသမွ်ထုတ္ၾကြားလိုက္ရ၍ ေနသာထိုင္သာရွိသြားပါျပီ။ [မဇြန္ေရ သံုးမွတ္ေလာက္ေတာ့ ေပးပါဗ်ိဳး။]

နိဂုံးခ်ဳပ္ပါေတာ့မည္။ သူျဖစ္ခ်င္သလိုျဖစ္လ်က္ရွိေသာ ေလာကၾကီးသည္ကား အေမွာင္ထုကိုေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့...အဲ့အဲ့ ေရာကုန္ျပီ။ "လူမွာအဝတ္၊ ေတာင္းမွာအကြပ္" ဟူေသာစကားကို ျငင္းပယ္လိုစိတ္ မရွိဖူးေသာ မမင္းသည္ အဝတ္အစားႏွင့္ပတ္သတ္၍ အခ်ိန္ကုန္ခံတတ္သူမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါေလ။ Shopping ဟူ၍ အရသာခံကာ တစ္ခါမွကို မထြက္စဖူး။ လိုအပ္ျပီဆိုမွ ႏွစ္ထည္သံုးထည္၊ ႏွစ္ရံသံုးရံ၊ ႏွစ္လံုးသံုးလံုး(လက္ကိုင္အိတ္ေျပာပါတယ္)... တျပိဳင္တည္းႏွင့္ ေတြ ့ကရာရာကို၊ ေတြ ့ ကရာရာေစ်းႏွင့္ စြတ္ရြတ္ဝယ္ေလ့ရွိသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို့ေသာ္ တစ္ခါတစ္ခါ အထူးတလည္ လွခ်င္ေနတတ္ေသာ အခ်ိန္မ်ားရွိေနတတ္ေၾကာင္းလည္း ဝန္ခံလိုပါ၏။ အထူးသျဖင့္ ထိုအခါမ်ိဳးမ်ားတြင္ ေအာက္ပါစာပိုဒ္ကို အာရုံစိုက္ ႏွလံုးသြင္းတတ္ပါေလသည္။

ခ်မ္းပူကိုဖ်က္၊ ျခင္ မွက္ ေလ ေန၊ ကင္းေျမြလြဲသုဥ္၊ ဟီရိဂုဏ္ကို၊ ကုန္ေစတတ္စြာ၊ ကိုယ္အဂၤ ါကို၊ လံုပါေစလို၊ ကိုယ္ကိုစံပယ္၊ ဆင္ျပင္မယ္ဟု၊ စိတ္ဝယ္မညြတ္၊ ဤကိုယ္ဝတ္ကို၊ ဝတ္ရုံ ဖုံးလႊမ္းပါသတည္း။

မဟာစည္-ေႏြရာသီယဥ္ေက်းမွဳသင္တန္း၊ ရွင္က်င့္ဝတ္စာအုပ္မွ ရဟန္းေတာ္မ်ား ပစၥည္းေလးပါးဆင္ျခင္ရာသီလပိုင္းတြင္ ပါဝင္ေသာ သကၤန္းဆင္ျခင္ပံုအား ဆရာၾကီးဦးသစ္ဆန္းလြင္မွ လူမ်ားႏွင့္ေလ်ာ္ညီေအာင္ ျပင္ဆင္ေရးသား သင္ၾကားခဲ့ေသာကဗ်ာေလး ျဖစ္ပါသည္။ မဟာဂႏၶာရုံဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက သူျမတ္ဂုဏ္စဥ္ ၁၀ ပါးတြင္ အဝတ္အစားတတ္ဖို့က ဆဌမ ဟုေဖာ္ျပသတ္မွတ္ခ့ဲသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ေလးမ်ား၊ ကိုယ့္အရွိေလးမ်ားကို ပညာညဏ္ယွဥ္ ဝတ္စားဆင္ယင္တတ္ၾကသျဖင့္ လူေရာ၊ စိတ္ပါ ယဥ္ၾက၊ လွၾက ပါေစကုန္သတည္း။ ။

08 February 2010

ဆႏၵျမံဳ

ျမင္းရိုင္းေတြ ျဖတ္ေျပးတိုင္း
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းထလို့
သံစဥ္ေတြမညီမညာနဲ့
အားငယ္ေနတတ္ေသးရဲ့
ေနျခည္၊ လေရာင္၊ အေမွာင္
ေရာင္စံုျမိဳ ့ေလးေပါ့...ငါ။

ျမစ္တစ္ခုသာျဖစ္ခဲ့ရင္
ငါ့ရဲ့မ်က္ႏွာျပင္ကို
ေအးခဲျပစ္လိုက္ခ်င္တာ
ဒါမွ အရွိန္သတ္လို့ရမွာ
ေနာက္...တံတားမလိုဘဲ
ငါ့ကိုျဖတ္ေလွ်ာက္လို့ရျပီေပါ့။

ဘယ္သူမွ မသိရင္ေန
တိတ္တိတ္ေလးစီးဆင္းမယ္ေလ
အေရးၾကီးတာ ဖုန္မထဖို့နဲ့
ဒီေကာင္းကင္က်ယ္ၾကီးရဲ့
ဘာမထီ အျပံဳးအတြက္
ရင္မနာတတ္ဖို့ပဲ မဟုတ္လား။ ။

4th, January '2005 (Tuesday)


အလုပ္မ်ား၊ စိတ္မ်ားလို့ ပို့စ္မတင္ျဖစ္တာ ၃ ရက္ၾကာသြားပါတယ္။
ဒါနဲ့ အခ်ိန္ေပးျပီးေရးရမွာေတြ ခဏထားျပီး၊ ကဗ်ာေဟာင္းေလးေတြနဲ့ လုပ္စားေနက် အတိုင္း။ =P
အေဟာင္းေလးေပမယ့္ ဒီတစ္ပုဒ္က မမင္းေရးခဲ့သမွ်ကဗ်ာေတြ အားလံုးထဲမွာ စိတ္ေက်နပ္မွဳ အရွိဆံုး နဲ့ အၾကိဳက္ဆံုးေလးျဖစ္ပါတယ္။ ။

04 February 2010

ကုသိုလ္မဂၤလာ အျဖာျဖာနဲ့ ျပည့္စံုေသာ ေမြးေန့မဂၤလာျဖစ္ပါေစသတည္း

မမင္း ဒီေန့ စိတ္ထဲရွိတာေတြကို ၾကံဳသလိုေလး ေရးခ်င္မိျပန္တယ္။ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းထင္ပါရဲ့။ သူ့ကိုလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ (ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုၾကီးအျပီး ေက်ာင္းေတြျပန္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္က) မိုးဖြဲဖြဲေလးေတြၾကားမွာ စျပီးေတြ ့ဖူးခဲ့တာပါ။ ဇိမ္ခံကားေကာင္းေကာင္းၾကီးေတြနဲ့ သိပ္ျပီးပတ္ပတ္သက္သက္ မရွိလွတဲ့ မမင္းတို့ျမိဳ့ေလးရဲ့ အဲဒီတုန္းက တစ္ခုတည္းေသာ အထက္ေက်ာင္းၾကီးရဲ့ ဝင္းထဲကို တိုယိုတာကိုရုိလာ အျဖဴေရာင္ကားအသစ္ၾကီးနဲ့ ေန့တိုင္းေက်ာင္းလာတာ သူတစ္ေယာက္ပဲရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အသားျဖဴျဖဴ၊ ဗိုက္ပူပူေလး။ ပါးေဖာင္းေဖာင္းၾကီးေတြ နဲ့ ႏွဳတ္ခမ္းက ဆူေယာင္ေယာင္။ ဆံပင္တိုကပ္ကပ္နဲ့ အသက္ ၉ႏွစ္္အရြယ္ေကာင္မေလးပါ။ အစပိုင္းမွာေတာ့ ၆ လေလာက္တစ္တန္းထဲေနတဲ့ထိ မမင္းနဲ့ သူနဲ့မရင္းႏွီးပါဘူး။ ပင္ကိုယ္သဘာဝ ေရာေရာေႏွာေႏွာမလုပ္တတ္တာ၊ ရုပ္တည္ၾကီးနဲ့ ေနတတ္တာက သူေရာ၊ မမင္းပါ ဝါသနာတူေနတာေၾကာင့္ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ့။ အင္း...ဘယ္ကေန ဘယ္လိုဒီေလာက္ၾကီး ရင္းႏွီးသြားတာလဲဆိုတာကိုေတာ့... မမွတ္မိလိုက္ဘူး။

အဲဒီတုန္းကထမင္းဗူးေလးကို လက္ကိုင္ပဝါနဲ့ထုတ္ျပီး လက္ကဒီအတိုင္းဆြဲလို့ ေက်ာင္းလာၾကတဲ့၊ ဘာဆိုဘာမွ အပိုမပါၾကတဲ့ ကေလးေတြကအမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ သူက သူ့အိမ္ကထည့္ေပးလိုက္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ေခ်ာကလက္ဆန္းဆန္းေတြ၊ 7-up လိုအခ်ိဳေရဗူးေတြ၊ သူသိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ၾကက္ဥအစိမ္းေတြကို ... ဘယ္တုန္းကမွ အတန္းထဲမွာ(ကေလးေတြေရွ့မွာ) ထုတ္ျပီးမစားခဲ့ မေသာက္ခဲ့တဲ့ သူပါ။ ျခင္းကိုဖြင့္ဖို့ေတာင္ ဝန္ေလးခဲ့သူေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက မမင္းရဲ့ ဖိနပ္အေဟာင္းကို သူ့ဖိနပ္အေကာင္းၾကီးနဲ့ သူဓာတ္က်လာခ်ိန္တိုင္း လဲစီးထားဖို့အတြက္ အျမဲပဲ စိတ္ဝင္စားေနတတ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါ ေက်ာင္းမွာ မမင္းဖိနပ္သဲၾကိဳးပ်က္ေတာ့ သူပါဖိနပ္မစီးဘဲေနခဲ့ဖူးပါေသးတယ္။ ေနာက္ျပီး မမင္းရဲ့ အေပါစားေဘာလ္ပင္ေလးေတြကို သူ ့ရဲ့ ကမၻာေက်ာ္တံဆိပ္ အမ်ိဳးမ်ိဴးေတြနဲ့့ စတီးေဘာလ္ပင္အေကာင္းစားေလးေတြ အေရာင္စံု၊ ဒီဇိုင္းစံုေတြနဲ့ လဲေရးဖို့ ဝါသနာၾကီးသူျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာမ စာေခၚေပးတာကို မမွီ၊မွီေအာင္လိုက္ေရးေနတဲ့ ၾကားက မမင္းေဘာလ္ပင္ကိုအတင္းလုသြားျပီး သူ့ေဘာလ္ပင္ကို လာခ်ထားတာမ်ိဳး။ ဒီထက္ဆိုးတာက စာအုပ္လဲေရးတာပါပဲ။ သူ့လက္ေရးဆင္ေခါင္းေလာက္ေတြၾကားမွာ မမင္းလက္ေရးေတြက ပဲပင္ေပါက္အေညွာက္ေပါက္သလို၊ မမင္းရဲ့ ပဲပင္ေပါက္ေတြၾကားမွာလည္း...သူ့ဆင္ေခါင္းၾကီးေတြက ျပဴးတူးျပဲတဲ။

မမင္း လံုးဝမျမင္ဖူးတဲ့ ရုပ္ဝတၳဳအသံုးအေဆာင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို (ေလယာဥ္ပ်ံေတြ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ၊ နိဳင္ငံျခားသားဧည့္သည္ေတြနဲ့ အကြ်မ္းတဝင္ရွိလွတဲ့) သူကပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့သလို၊ သူလံုးဝမျမင္ဖူးတဲ့ စရိုက္စံု၊ အတတ္စံုေတြကို (ေစ်းမွာေမြး၊ ေစ်းမွာၾကီးတဲ့) မမင္းက ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူ့ကိုဒက္ဒီ္က မနက္ဆိုေက်ာင္းကိုမပို့ေတာ့ဘဲ မမင္းအိမ္ကိုပို့တယ္၊ ညေနဆိုမမင္းအိမ္မွာ လာၾကိဳတယ္။ မမင္းတို့ေက်ာင္းကို အတူတူသြား၊ အတူတူျပန္ျပီး...ညေနဘက္ ဒက္ဒီလာမၾကိဳမခ်င္းေတာ့ မမင္းရဲ့ေမာင္တစ္ဝမ္းကြဲေတြနဲ့ ေမ်ာက္ရွဳံးေအာင္ေဆာ့ၾကရပါတယ္။ က်ဴရွင္ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မမင္းဘဝမွာ ပထမဆံုးအျဖစ္ သူ ့ဆီက ၾကားဖူးခဲ့တာပါ။ သူ ့က်ဴရွင္ဆရာမ
ဆိုတာဟာရယ္ မမင္းရဲ့အေဒၚဝမ္းကြဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆင္းရင္ အိမ္မွာမကစားဘဲ အေဒၚရွိရာ မူၾကိဳ၊ ေန့ကေလးထိန္းေက်ာင္းမွာ ေျပာင္းျပီးေဒါင္းေတာက္ေနေအာင္ ကစားၾကပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာေတာ့ မမင္းတို့ေမာင္ႏွမ စက္ဘီးေလးနဲ့ သူေနတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးဝင္းကိုသြား ကစားၾကပါတယ္။ မမင္းေရးခ်င္စရာေတြ မေမ့နိဳင္တဲ့အမွတ္တရေတြ အမ်ားၾကီးေပမယ့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ပါေတာ့မယ္။ ၅တန္းမွာ မမင္းတို့သူငယ္ခ်င္းအသစ္တစ္ေယာက္ထပ္ရေတာ့ ၃ေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္ျဖစ္လာပါတယ္။ ၆တန္းေရာက္ေတာ့ အခန္းကြဲသြားေပမယ့္ လက္တြဲကေတာ့ လံုးဝမပ်က္ခဲ့ပါ။ အတူသြား၊ အတူစား၊ အတူကစား...တစ္ျပားသားမွေတာင္ မေလ်ာ့ခဲ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ့ သူ ့ဒက္ဒီ ဦးစီေဖာက္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေညာင္တုန္း-ရန္ကုန္ ကားလမ္းၾကီးလည္း ျပီးသြားပါတယ္။ ၆ တန္းစာေမးပြဲျပီးေတာ့ သူက ဒဂုံ(၁) ကိုေျပာင္းသြားခဲ့ပါတယ္။ သူလဲ ရန္ကုန္မွာတင္ ဟိုေျပာင္းဒီေျပာင္း၊ မမင္းကေတာ့ နယ္တကာေလွ်ာက္ေျပာင္းေနရတာ ဆိုေပမယ့္ မမင္းတို့ စာမွန္မွန္ေရးျပီး အဆက္အသြယ္မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။မမင္းတို့ ၉ တန္းႏွစ္မွာ သူတို့ပိုင္တဲ့ ေညာင္တုန္းကအိမ္ေတြေျမေတြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကိုလွဴ၊ ေရစက္ခ်ဖို့ လာတဲ့တစ္ေခါက္ မွာပဲ ခဏေလးျပန္ေတြ ့ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္မွာတကၠသိုလ္ တူတူတက္နိဳင္ေအာင္ စိတ္ကူးေတြယဥ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘဝဆိုတာ ေမ်ာ္လင့္တာေတြ ျဖစ္မလာတတ္သလို၊ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲ ကုန္ၾကတယ္။

ခုေတာ့ မမင္းတို့ ႏွစ္ေယာက္လံုး စလံုးမွာ လံုးလည္လိုက္ ေနၾကပါတယ္။ မမင္းလက္ေရးပဲပင္ေပါက္ကလည္း ၾကီးျပီးဝိုင္းသြားလို့၊ သူ့လက္ေရးဆင္ေခါင္းကလည္း ဆီးသီးျဖစ္သြားလို့ မမင္းတို့ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ လက္ေရးကို ေမာင္အရင္းေတြကေတာင္ မွန္ေအာင္မခြဲျခားတတ္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္...(တကယ္ေတာ့ သူ့လက္ေရးက မဆိုစေလာက္ေလး ပိုလွပါတယ္)။ ဖိနပ္ခ်င္းလဲစီးခ်င္လို့လည္း သူ့ဆိုက္ဒ္ နဲ့ကိုယ့္ဆိုက္ဒ္က ေတာ္ေတာ္ၾကီးကြာသြားလို့ မရေတာ့ပါဘူး။ အရင္ကသံုးေယာက္ထဲမွာ မမင္းကအရပ္အရွည္ဆံုး၊ ခုေတာ့မမင္းက အပုဆံုးပါ။ မမင္း ရန္ကုန္မွာေက်ာင္းတက္ေတာ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္သူ ့အိမ္မွာပဲ ေနခဲ့တာ-မမင္းတို့ တစ္ၾကိမ္တစ္ခါမွ ကေတာက္ကစ မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါဘူး..(မမင္းဆိုးသမွ် သူကစိတ္ရွည္သည္းခံတတ္တာေၾကာင့္ပါ)။ ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အႏွစ္သံုးဆယ္ ကာလမွာ ေလာကဓံအဆိုးအေကာင္းေတြေၾကာင့္၊ ဘာေတြဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း စိတ္ထားေကာင္းေတြ၊ အက်င့္သီလေကာင္းေတြ၊ အရည္အခ်င္းေကာင္းေတြကို သူပိုင္ဆိုင္ထားျမဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မမင္းထက္စာရင္ အမ်ားၾကီးပိုျပီးစိတ္ရွည္တတ္တဲ့့ သူ ့ ဆီက အတုယူက်င့္ၾကံခဲ့ရတဲ့ အက်င့္ေကာင္းေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ မမင္းအတြက္ မိဘနဲ့တူေသာ၊ ေက်းဇူးၾကီးေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္တဲ့အျပင္ မမင္းရင္ထဲက သူနဲ့ပတ္သတ္တဲ့ သံေယာဇဥ္ကလည္း ျပိဳင္ဘက္မရွိ၊အတူမရွိဘူး ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒီေန့ဟာ သူ့ရဲ့ အသက္ (၃၀) ျပည့္ေမြးေန့ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာမမင္း ဒီပို့စ္ကိုတင္ျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းပါပဲ။ ငယ္ငယ္တုန္းက (တစ္ေယာက္တစ္နယ္စီမွာတုန္းက) လက္ေဆာင္ေတြ၊ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြပို့ျဖစ္ခဲ့ၾကတုန္းက၊ မမင္းသူ့အတြက္ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလး သံုးပုဒ္ရွိပါတယ္။ မေကာင္းလွေပမယ့္ ငယ္ဘဝအလြမ္းေျပ အေနနဲ့ ဒီေနရာမွာပဲ တင္လိုက္ပါတယ္။

"မိငယ္အတြက္(၁)"

တစ္ေယာက္တည္းငါ့မွာ
ေျခာက္ျခားစရာအေတြးေတြနဲ့
အထီးက်န္လြန္းပါတယ္...

သံေယာဇဥ္ေတြဆီက
စာမလာသတင္းမၾကား
ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနလဲ
စိတ္ထဲပူေနမိတယ္...

မွဳန္ဝါးဝါးကာလတစ္ခုက
နင္ရယ္၊ ငါရယ္၊ သူတို့ရယ္
အရိပ္ေတြ ရွင္သန္လာေတာ့
စိတ္ကူးေတြလန္းဆန္းလို့
ျပန္တမ္းတမိပါရဲ့...

တကယ္ေတာ့ေလ
ေၾကြလြင့္ေနတဲ့သစ္ရြက္လို
အာမခံခ်က္မရွိတဲ့ဘဝမွာ
ဘာမွတြယ္တာစရာမရွိတာ
ငါ...သိေတာ့သိပါရဲ့
ဒါေပမယ့္...
နင့္ကိုငါသိပ္ခ်စ္ခဲ့ပါတယ္
နင္ သိေကာင္းပါရဲ့။ ။
02, August '1998(Sun)

"မိငယ္အတြက္(၂)"

တကယ္ပါ...
စိတ္ကူေတြ ေခၚေဆာင္ရာ
ပူေလာင္တဲ့ ကမၻာမွာ
လူးလြန့္လို့ ေလာင္ကြ်မ္းရင္း။

စာလာတိုင္း...
စာအိတ္ေပၚကလက္ေရး
အေျပးအလႊားၾကည့္ျဖစ္
စိတ္ေတြညစ္ခဲ့တာမ်ား။

ငါ့ ညေတြ...
ျငိမ္းခ်မ္းျခင္းေတြလြင့္ပ်က္
မ်က္စိစံုမွိတ္ အံၾကိတ္
အိပ္လို့မေပ်ာ္ဘူးဟာ။ ။
12, November '1998(Thu)

"မိငယ္အတြက္(၃)"

တစ္။
ျပာႏွမ္းႏွမ္း လေရာင္ေအာက္မွာ
ျငိမ္သက္စြာလဲေလ်ာင္းေနတဲ့
ရုိးမရဲ့ ပန္းခ်ီကားက
ခန့္ထည္ျပီး သိပ္လွေပမယ့္
ငါကေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမို့
(အထီးက်န္) အက်ည္းတန္ေနတယ္...ငယ္။

ႏွစ္။
တဝုန္းဝုန္းေအာ္ျမည္ေျပးလႊား
လိွဳင္းေဖြးမ်ားက ေက်ာက္ေဆာင္ဆီဦးခိုက္
ေလေျပညင္းတိုက္ခတ္ေနေတာ့
ယိမ္းကတဲ့ ထင္းရူးပင္တန္း
ကမ္းေျခလွနဲ့ ပင္လယ္ျပာမွာ
ေရာင္စဥ္ျဖာ သက္တန့္တစ္ခုက
အလြမ္းသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပါပဲ...ငယ္။

သံုး။
အိေျႏၵၾကီးတဲ့ ျမင္းမိုရ္လက္ခတ္ေရ
တည္ျငိမ္လြန္းတဲ့ မင္းကို
ငါ...အားက်စြာ ဦးညြတ္ပါတယ္။
ငါလား...ဘယ္တည္ျငိမ္မလဲ
"ငါ့ သူငယ္ခ်င္းေနမွေကာင္းရဲ့လား၊
ဘာေတြမ်ားျဖစ္ေနလဲ" လို ့...
သြားေတြ ့ခ်င္လိုက္တာကြာ
တိမ္ျပာေတြကိုေတာင္ အားက်မိတယ္။

ေလး။
အျမဲစီးဆင္းေနတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းေပၚက ပန္းေတြ၊
သူ့ရင္ခြင္ထဲက ငါးေလးေတြ၊
ေအာက္ေျခကေက်ာက္တုံးေတြ၊
အရိပ္ထင္ေနတဲ့ တိမ္တိုက္ေတြ၊
(သူတို့ေတြ) ဘယ္ကိုသြားေနၾကတာလဲ၊
ဘာေတြျဖစ္ၾကမွာလဲ၊
အဲဒါဟာ...အျမဲစီးဆင္းေနတဲ့
"အခ်ိန္" စမ္းေခ်ာင္းေပၚက
ငါ့ဘဝရဲ့ ေၾကးမွဳံမ်ားလား...ငယ္။

ငါး။
တကယ္ပါ...မိငယ္ရယ္...
ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲေနတဲ့
ေလာကၾကီးထဲမွာေလ
အေဟာင္းေတြပ်က္တိုင္း
အသစ္ေတြျဖစ္ရင္းနဲ ့
အျမဲထာဝရ လွပရွင္သန္ေနတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းေလးတစ္ခုဟာ
(ငါ့ရင္ထဲမွာ) ရွိေနျပီး
(အဲဒီမွာ) စီးဆင္းေနတာကေတာ့
နင့္ကို ခ်စ္တဲ့အခ်စ္ေတြပါပဲဟာ။ ။
25, December '1998 (X'mas)

အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း-ဗ်ိဳင္း
အသက္ ၃၀ ျပည့္ေမြးေန့မွသည္ (ဟာ...ဒီအသက္ ၃၀ ဆိုတာၾကီးထည့္ေျပာရတာ စိတ္ပ်က္စရာၾကီးကြာေနာ္၊ ေသမင္းမၾကားေစနဲ့၊ ဒီဘေလာ့ကို မဖတ္မိပါေစနဲ့ဟဲ့....ဥံဳဖြ-ခ်ီးတံုးမတ္တပ္ထ။)
ဒီန့မွစျပီး နိဗၺာန္ရသည့္တိုင္ေအာင္ စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာျဖင့္ ေကာင္းက်ိဳးလိုအင္ဆႏၵမွန္သမွ်ေတြ ျပည့္စံုပါေစ။ ။

[ေဟ့ေကာင္...ေခြးရုပ္က မင္းေျခေတာ္တင္.....အဲ...ေျခေထာက္တင္လို့ ေကာင္းမေကာင္းငါမသိဘူး။ မင္းလုိက္ေၾကြးတဲ့ဟာကေတာ့ အရမ္းစားေကာင္းတယ္ဆရာ။ မင္းနဲ့ ကိုၾကည္လိုက္ဝယ္ေပးတဲ့ဟာလည္း ငါအိမ္ေရာက္မွ တစိမ့္စိမ့္သေဘာက်လို့ ေပ်ာ္လိုက္တာဟာ၊ အပ်ိဳေလးနဲ့ကေတာ့ 1818 ႏွစ္ကဒ္ခြဲကုန္တဲ့အထိ ေတာ္ေတာ္ၾကီးရွင္းယူရတယ္၊ လႊတ္ျပစ္ပါမယ္လုပ္ေနလို့။ မင္းကို အရာရာအားလံုးအတြက္ ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးတင္လိုက္တယ္ကြေနာ္။]

မင္းရဲ့
ေမ်ာက္မင္း

02 February 2010

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္ရဲ့ ငိုခ်င္း

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းကိုက်စ္ခဲ့ဖူးတယ္၊
အစ တစ္ဘက္ကို ႏွလံုးသားမွာ အေသခ်ည္ျပီးေတာ့ေပါ့...
လေရာင္မွာ လွေနတဲ့အရာရာကိုေငးရင္း
မိန္းေမာညြတ္ႏူး တပ္မက္စြာလည္း က်စ္ျဖစ္ခဲ့သလို
ေန့အခ်ိန္နဲ့ညအေမွာင္ေတြမွာေတာင္ (ေနေရာင္နဲ့ၾကယ္ေတြကိုအားနာေပမယ့္)
လမင္းကိုစိတ္ကမွန္း တမ္းတျခင္းမ်ားစြာနဲ့ က်စ္ေနမိခဲ့တာမ်ိဳးေပါ့။

အပမ္းမၾကီးရင္ေတာ့ တစ္ခ်က္ေလာက္ေလး ျမင္ေယာင္ေပးပါ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တဖ်တ္ဖ်တ္၊ တြယ္တာစြဲလန္းမွဳ၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္နိဳးမွဳေတြနဲ့
ဆန္းၾကယ္ထူးျခား၊ ခမ္းနားျပည့္စံုလြန္းလွသလို
ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္းေတြနဲ့ ခိုင္ခန့္သန္မာေနခဲ့ပါတယ္...
ငါ့တစ္ဘဝလံုးကို ထိန္းမတ္ေပးေနတယ္လို့ ငါခံယူထားတဲ့
ငါ့ရင္ထဲက အဲဒီၾကိဳး နဲ့ ၾကိဳးက်စ္ေနတဲ့ စိတ္ေဇာကိုေပါ့။

ခ်စ္ျခင္းကို နည္းပညာတစ္ရပ္လို့ (ဘယ္တုန္းကမွ)မထင္မွတ္ဖူးပါ။
ဒါေပမယ့္ .. လမင္းၾကီးနီးလာတယ္ထင္တိုင္း...
ေလာဘေၾကာင့္လား၊ ေမာဟေၾကာင့္လား... ေလာကကိုေမ့သြားတတ္ေတာ့
မက္ေမာစြာနဲ့ၾကိဳးကိုယမ္းျပီး ပစ္ပစ္ဖမ္းေနမိတတ္ေတာ့တယ္
မိေတာ့မယ္ထင္ေနရင္းက တစတစေဝးသြားျပန္တဲ့အခါ
ၾကိဳးရဲ့အစ ငါ့ရင္ေတြနာရတာကလည္း မခ်ိမဆန့္ပဲေပါ့။

ေန၊ ကမၻာ၊ လ ...တို့ရဲ့ သဘာဝဆြဲငင္အား
ႏွစ္ဆယ့္ကိုး၊ ႏွစ္ပိုင္းတစ္ပိုင္း ရက္မွာ တစ္ပတ္လည္တာ ဝတၱရား
ေျမၾကီးေပၚမွာ မထူးျခားစြာ ရပ္တည္ေနတဲ့ငါကမ်ား
လ ကိုၾကိဳးတုတ္ျပီး ဖမ္းထားခ်င္ေနတာဟာ
ယုတ္မာတဲ့စိတ္ထား လို့သာေျပာလိုက္ပါေတာ့ --- ရယ္
ဒါမွပဲ ငါ့ရဲ့ၾကိဳးတန္းလန္းနဲ့ ႏွလံုးသားကို ဆြဲထုတ္သျဂိဳၤဟ္ နိဳင္မွာမို့ပါ။

"ေဝးေလေကာင္းေလ" ဆိုတာ နားလည္ေလးျမတ္ထားတဲ့ တရားစကား၊
"မီး"ဟာ ပူတတ္၊ ေလာင္တတ္တယ္ဆိုတာဟာလည္း သိျပီးသားအမွန္တရား။
ဒါေပမယ့္ "မီး" ကိုပဲ ကိုးကြယ္ႏွစ္သက္လြန္းတဲ့ ပိုးဖလံဟာ
သိပ္သည္းတဲ့အေမွာင္မွာ က်ိတ္ျပီး ရူးေၾကာင္ေသြးပ်က္သြားတာမ်ိဳး...
အခုေတာ့...ငါ...ေသးႏုတဲ့ေတာင္ပံတစ္စံုကို အားကုန္ခတ္ျပီး
ရူးသြပ္မွဳကို အစကေနအဆံုးထိ သယ္ပိုးရင္း (အလဲလဲအျပိဳျပိဳႏဲ့)
လမင္းဆီ အေရာက္ပ်ံမယ္လို့ ... အားငယ္စြာေတြးမိေနတုန္းပဲ။ ။



-2007, October မွာေရးခဲ့ပါတယ္။ တခါတရံ "ကဗ်ာ" ဆိုတာ မငိုတတ္တဲ့သူေတြရဲ့ ပံုစံေျပာင္းမ်က္ရည္ေတြ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။
-ပထမအရြယ္ ၂၅ ႏွစ္လံုးလံုး အားနည္းေသးတဲ့ အသိညဏ္ေရးေရးေတြကို ႏွဳိးစက္ပိတ္သလို ပိတ္ရင္း ခံစားခ်က္ေတြကို စိတ္လိုက္မာန္ပါ ဦးစားေပးခဲ့တာေတြေၾကာင့္...အခုလိုဒုတိယအရြယ္ အစပိုင္းေတြမွာ ခံစားခ်က္ေတြဟာ အရွိန္အျမင့္ဆံုး၊ အားအေကာင္းဆံုးပါတဲ့။ ေနာက္ျပီး အဲဒီလိုအျပင္းထန္ဆံုး ခံစားခ်က္ေဝဒနာေတြဟာလည္း ကိုယ္ျမတ္နိဳးလို့ ရွာမွီးစုေစာင္းေမြးျမဴထားတဲ့ ဖြင့္ျဖိဳးစအသိညဏ္ေတြနဲ့ ရန္ျဖစ္(တိုက္ခိုက္)ေနတဲ့အရြယ္ပါတဲ့။ တတိယအရြယ္ေတြလို မ်ားျပားေသာအေတြ ့အၾကံဳကိုအေျခခံတဲ့ ရင့္က်က္အားၾကီးေသာ အသိညဏ္မ်ိဳးမရွိေသးလို့ ခံစားခ်က္ကို မနိဳင္တတ္တဲ့အခါ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ရွဳပ္ေထြး၊ နာက်င္၊ ပူေလာင္၊ ပင္ပန္းေနတတ္ၾကပါသတဲ့။ ဒီအရြယ္၊ ဒီအရြယ္...တင့္တင့္တို့အရြယ္..အဲေလ...မမင္းတို့အရြယ္ေပါ့...း)။ ဒီလိုျပသနာေတြကို ေျဖရွင္းဖို့ နည္းလမ္းႏွစ္ခုတည္းသာ ရွိပါသတဲ့။ သိခ်င္တဲ့သူမ်ား ဓမၼဒူတ ေဇတဝန္ေတာရဆရာေတာ္ဘုရား၊ ၂၅-၃၅ လူလတ္တရားသင္တန္းမွာ ေဟာၾကားခ်ီးျမွင့္ေတာ္မူေသာ "ဘဝစံအိမ္တရားေတာ္ အပိုင္း(၈)" ကိုနာယူပါရန္။ =P