အစြမ္းကုန္ပြင့္၊ အစြမ္းကုန္လွ၊ အစြမ္းကုန္ေမႊးပ်ံ႕နိဳင္ပါေစ....

 "မာတာ"ဆိုတဲ့ပါဠိစကားက ျမတ္နိဳးစရာေကာင္းသူ ဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္ရေၾကာင္း က်မၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာကမွန္းမမွတ္မိေတာ့ပါ။ က်မရဲ့ ဆယ္တန္းတုန္းက အတန္းပိုင္ဆရာမကို ျမတ္နိဳးခ်စ္ခင္စြာပဲ "အေမ"လို့ေခၚျဖစ္ပါတယ္။ က်မအေမအရင္းကိုေတာ့ "ေမေမ"လို့ပဲ စကားေျပာတတ္စကတည္းက ႏွဳတ္က်ိဳးေနခဲ့တာမို့ပါ။ အဲ့ဒီ က်မရဲ့အေမဆရာမကို ေမလ (၁) ရက္ေန့ ကမၻာ့အလုပ္မားေန့မွာ ေမြးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိျပီး အရမ္းကိုအလုပ္လုပ္နိဳင္သူ တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာမ်ားလားလို့ အေမ့ကိုၾကည့္ျပီး စိတ္ေမာတတ္တဲ့က်မက မၾကာမၾကာေတြးမိတတ္ပါတယ္။

ဒီေန့ကေတာ့ အေမ့ရဲ့ ၅၂ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန့ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေစာေစာထျပီး ဖုန္းဆက္ပါတယ္။ "ကုသိုလ္မဂၤလာအျဖာျဖာနဲ့ ျပည့္စံုတဲ့ ေမြးေန့ျဖစ္ပါေစအေမ" ေပါ့။ က်မရဲ့ flat-mate အစ္မညီမေတြကလည္း က်မလက္ထဲမွဖုန္းကိုလာလုျပီး ေမြးေန့ဆုေတာင္းသီခ်င္းဆိုသူကဆို ေျပာသူကေျပာနဲ့ ဝရုန္းသုန္းကား ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးရယ္။ လက္ေဆာင္ေတြပိုက္ျပီး အေျပးသြားခဲ့ဖူး၊ အတူရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ဟိုးအရင္အေမ့ေမြးေန့ေတြကိုေတာ့ က်မလြမ္းတမိရတာေပါ့ေလ။

အေမက ဥပုသ္ေစာင့္မလို႔နဲ့ ဒီတစ္ရက္အိမ္ကထြက္လို့ ငယ္ငယ္က စာသြားက်က္ေလ့ရွိတဲ့ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္းတဲ့သူ႔အေဒၚအိမ္မွာ တရားသြားမွတ္ေနမယ္လို့ေျပာပါတယ္။ က်မကလည္း မေန့ညကစာေပေဟာေျပာပြဲက ည၁၁နာရီေက်ာ္မွျပီးတာေၾကာင့္ အိပ္ေရးသိပ္မဝတာနဲ့ သမီးပဌာန္းရြတ္မယ္ေနာ္။ တရားမွတ္ဖို့ကေတာ့ သိပ္ျပီးအာမ, မခံခ်င္ဘူးရယ္... အိပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမွာေၾကာက္လို့... ဟုုေျပာမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ က်မလည္းဥပုသ္ယူျဖစ္ပါတယ္။ တရားမွတ္ေနျဖစ္ေအာင္လည္း ၾကိဳးစားပါတယ္။ အိမ္သားမ်ား East Coast မွာစက္ဘီးသြားစီးၾကတာကို လိုက္မသြားဘဲ အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေနခဲ့ျပီး ဝတ္လည္းရြတ္ပါတယ္။

“လွည္းဘီးျပင္က၊ နားေစာင့္ခ်သို႔၊ မိဘႏွင့္သား၊ မယားႏွင့္လင္၊ အ႐ွင္ႏွင့္ကၽြန္၊ ေထရ္မြန္ဒကာ၊ မိတ္သဟာႏွင့္၊ ဆရာတပည့္၊ တည့္တည့္မခၽြတ္၊ က်င့္၀တ္စံုလင္၊ ျဖဴ သန္႔စင္မႈ၊ ႐ွင္လည္းမေကြ၊ ေသလည္းမကြာ၊ နတ္ရြာလူ႔ျပည္၊ လွည့္လည္အတူ၊ စံစားမူ၍၊ နိဗၺဴ ေရႊျပည္၊ ၀င္အံ႔သည္တည့္။” ဆိုတဲ့ သိဂၤါေလာဝါဒသုတ္ေတာ္လာ စကားအတိုင္းပါေပ။ အေမနိဗၺာန္ဝင္ခ်ိန္ က်မသံသရာထဲမွာက်န္ခဲ့မွာ ေၾကာက္လွပါ၏။ ဤမွန္ေသာသစၥာ စကားေၾကာင့္ ခ်စ္ေသာအေမ... က်န္းမာခ်မ္းသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အသက္ရွည္ၾကာေနနိဳင္ပါေစသတည္း။

အေမ့ေမြးေန့အမွတ္တရအျဖစ္ တစ္ခုခုေရးခ်င္လာေတာ့ 2002' May Day (အေမ့ရဲ့ ၄၃ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန့တုန္းက က်မကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ ေရးထားဖူးတာအမွတ္ယလာမိတာနဲ႔ အဲ့ဒီကဗ်ာအေဟာင္းေလးပဲ အလြယ္တကူျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။

"My Dear Gumkino"

ပူျပင္းစြာေသာေႏြကို စိန္ေခၚျပီး
ေတာက္ပထည္ဝါစြာ ဖူးပြင့္လာတဲ့
ေရႊဝါေရာင္ပိေတာက္ပမာ
ေႏြတစ္ေႏြရဲ့ ေန့တစ္ေန့မွာ
မဂၤလာရွိစြာ ေမြးဖြားခဲ့သူ.....

ႏုသစ္တဲ့အစိမ္းေရာင္ ေနာက္ခံမွာ
ဆန္းၾကယ္လွပတဲ့ ေရႊပြင့္ခ်ပ္ေတြနဲ႔
သဘာဝရဲ့ သိမ္ေမြ႔နက္နဲတဲ့လက္ရာ
က်က္သေရလင္းျဖာတဲ့ ပိေတာက္ပမာ
ႏွစ္လိုဖြယ္ရုပ္အဆင္းျဖင့္ တင့္တယ္လွပသူ....

ဘုရားေဆာင္မွာ၊ ဧည့္ခန္းမွာ
ဦးေခါင္းထက္မွာ၊ ရင္ခြင္ထဲမွာ
ဝင့္ၾကြားယုယေနရာရေသာ ပိေတာက္ပမာ
ျမတ္နိဳးတန္ဖိုးထားဖြယ္ရာ
အရည္ခ်င္းေကာင္းမ်ားစြာကို ပိုင္ဆိုင္သူ....

ေလညင္းသယ္ယူတဲ့ သင္းရနံ႔
လန္းဆန္းႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖန့္ၾကက္လို့
ျငိမ္ေအးေက်နပ္ေစတတ္တဲ့ ပိေတာက္ပမာ
ပတ္ဝန္းက်င္ေလာကအေပၚ
ေမတၱာျပည့္ဝႏွလံုးလွ၍ တာဝန္ေက်တတ္သူ....

Oh, My Dear Gumkino!
လွိဳက္လွဲစြာရင္နဲ့အမွ် ဆႏၵျပဳပါ၏
လွမ္းလက္ၾကမ္းတို့ကမ္းမမွီရာ ပင္ထက္ဖ်ားမွာ
ဝီရိယ၊ အသိညဏ္၊ သတိ အားတို့ျဖင့္
(ေလာကကို) အလွဆင္သြားနိဳင္တဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ.....
(ေလာကအေပၚ) ခ်စ္ျခင္း၊ မုန္းျခင္းတို့ကင္းကြာလ်က္
ျဖစ္တည္ပ်က္ သံသရာတစ္ပတ္မွာ
အစြမ္းကုန္ပြင္၊့ အစြမ္းကုန္လွ၊
အစြမ္းကုန္ေမႊးပ်ံ႕နိဳင္တဲ့အျပင္
ေအးခ်မ္းတည္ျငိမ္စြာႏွဳတ္ဆက္
အဆံုးသတ္ခ်ဳပ္ျငိမ္းနိဳင္သူပဲ... ျဖစ္ပါေစ။ ။